Beethoven: Pianosonate nr. 29 in Bes op. 106    Hammerklavier; Bagatellen op. 126 nr.1-6. Nelson Goerner. Alpha 239 (69’25”). 2015

De Hammerklavier sonate behoort tot de toppunten, niet alleen van Beethovens pianosonates, maar van de pianoliteratuur in het algemeen. De enorm grote schaal en de technische, intellectuele en interpretatieve eisen vormen een niet bepaald geringe uitdaging waarvoor de vertolker zich geplaatst ziet.

De explosief expressieve spanbreedte van het werk is van belang, gezien Beethovens steeds grotere financiële problemen van het moment van componeren, zijn strijd om de voogdij over zijn neef na het overlijden van zijn broer en zijn bijna doofheid.

Naarmate Beethoven zich meer en meer in zichzelf opsloot,  werden zijn gedachten en ideeën steeds radicaler. De agressieve fuga van het laatste deel is op zichzelf al extreem, maar de hartverscheurende introspectie van het adagio derde deel opent een ver verschiet van een emotioneel uitputtende reis.

Met deze sonate bracht Beethoven een nieuwe fascinatie voor schaalgrootte teweeg die al snel werd weerspiegeld in de Diabellivariaties, de negende symfonie en de Missa solemnis. Het moet hem bewust zijn geweest dat hij deze sonate voor de pianisten van de toekomst schreef.

De in 1969 geboren Argentijnse pianist Nelson Goerner verrast hier met een virtuoze en heldere vertolking van de sonate. Het eerste deel bezit een goede voortstuwende kracht; na een kort scherzo volgt een in rustig tempo gespeeld adagio dat boeit door de intimiteit en het gevoel van een zich langzaam ontvouwende fantasie. Hier toont Goerner het wezen van de romantiek en hij doet hetzelfde in het hemelse, bijna lisztiaanse openingsakkoord van de finale voordat hij zich in moeilijke, met trillers overladen driedelige fuga stort met niet aflatende kracht, concentratie en vormgevoel.

De zes late Bagatellen vormen een luchtige, rustgevende toegift. Natuurlijk beschikten we reeds over een stel prachtige opnamen van de Hammerklavier, dankzij Rudolf Serkin (BBC Legends BBCL 4241-2), Maurizio Pollini (DG 471.355-2), François Frédéric Guy (Naïve V 5023) en Paul Lewis (Harmonia Mundi HMC 90.1903-5), maar Goerner schaart zich nu ook in hun rijen.