Bruckner: Symfonie nr. 8 in c WAB. 108 (Originalfassung). Philharmonia Zürich o.l.v. Fabio Luisi. Philharmonia PHR 0105 (2 cd’s, 1u. 32’18”). 2015

Bij iedere uitvoering van een Brucknersymfonie moet de dirigent zich afvragen: welke versie kies ik? Ook Fabio Luisi stond in Zürich voor die keuze en net als o.m. Inbal (Teldec 8.48218), Tintner (Naxos 8.554215/6), Gielen (Hänssler 93.061) en Welser-Möst (EMI 557.406-2) voor hem koos hij voor de Originalfassung die qua lengte de latere versies met zo’n minuut of tien verlengt, zeker nu Luisi het langzame deel erg traag neemt (31’09”).

Het Philharmonia orkest in Zürich blijkt niets anders te zijn dan het (erg goede) opera orkest. Het speelt energiek met veel zin voor Bruckneriaanse grandeur en de dirigent is geneigd ook de melancholieke lyriek veel aandacht te geven in deze ‘apocalyptische’ symfonie. Dat leidt tot een goede, maar niet echt overweldigende uitkomst omdat het orkest 17 externe musici ter versterking moest aantrekken. Dat doet een hecht ensemblespel geen goed en vooral de hoorgroep laat nogal wat steken vallen; celli en trombones presteren echter uitstekend. 

In hoeverre de Originalfassung met wat ruwe passages en nodeloze herhalingen de moeite waard is en of het toch niet beter is om een gangbaarder latere versie te kiezen, kan de luisteraar het beste zelf bepalen.

Zelf is me de versie Haas het liefst met vertolkers als Wand (RCA 74321-82866-2), Karajan (DG 427.611-2) en Giulini (DG 445.529-2).