Bach, J.S.: Goldbergvariaties BWV 988. Mahan Esfahani (kl). DG 479.5929 (78’38”). 2015

De Iraanse klavecinist Mahan Esfahani (1984) maifesteerde zich eerst succesvol op Hyperion met Württembergse sonates van C.P.E. Bach (CDA 67995) en de Pièces de clavecin van Rameau (CDA 68071/2) stapte over naar DG met het recital Time present and time past (Archiv 479.4481-2) bestaande uit werken van J.S. Bach A. Scarlatti, C.P.E. Bach, Geminiani, Górecki en Reich.

Wie voor het eerst naar zijn opname van de  Goldbergvariaties luistert, zou op grond van de ontbrekende noten kunnen denken dat er bij de opnamesessies en of eindmontage iets is misgegaan: er ontbreken nogal wat noten. Ook verderop gebeurt dat nog wel.

Alleen blijkt het geen vergissing, maar doelbewust te zijn. Tot slot keert de aria, nu perfect gespeeld, terug also de componist zich tastend naar een definitieve oplossing beweegt. Het maakt de verder heel contrastrijke uitvoering wel spannend, maar de vraag is of de luisteraar met deze aanpak is gediend. Zijn Huw Saunders instrument klinkt wel rijk, soms haast té.

In ieder geval is dit dan wel niet een ideale weergave – die kennen we eerder van Andreas Staier (Harmonia Mundi HMC 90.2058), Richard Egarr (Harmonia Mundi HMU 90.7425/6), Christophe Rousset (Oiseau Lyre 444.866-2), Catrin Finch (DG 477.8097), Céline Frisch (Alpha 014) en Hantaï (Mirare MIR 9945), zie Vergelijkende Discografie.

Maar als markant alternatief heeft Esfahani zeker iets bijzonders te bieden.