Rameau: Suite Hippolyte et Aricie; Berlioz: Symphonie fantastique op. 14. Zweeds omroeporkest o.l.v. Daniel Harding. Harmonia Mundi HMC 90.2244 (71’18”). 2014

De ontstaansdatum van Rameau’s ‘Tragédie en musique’ (zijn eerste opera) Hippolyte et Aricie uit 1733 en van Berlioz’ Symphonie fantastique uit 1830 ligt 97 jaar uiteen, het ene behoort nog tot de barok en het andere is uitgesproken romantisch, beide werken vallen bovendien in verschillende genres. Niettemin ziet Daniel Harding tussen de danssuite van Rameau en de Épisode de la vie d’un artiste van Berlioz een verwantschap.

Of het Zweeds omroeporkest het ideale ensemble is om dit aan te tonen en te bewijzen, is de vraag. Voor Rameau ontbreekt het aan de pit van een echt barokorkest als van Le concert d’Astrée van Emmanuelle Haim (Virgin 730.799-2), om maar te zwijgen van wat we in de volledige opnamen van Christie (Erato 0630-15517-2) en Minkowski (Archiv 445.853-2) te horen krijgen.

En de Symphonie fantastique klinkt niet indringend, verfijnd, uitgekiend en helder genoeg. De violen zijn niet homogeen en unaniem, het lage koper klinkt in de Mars naar het schavot als een misthoorn. De interpretaties missen het briljante, flonkerende en de opname heeft een wat doffe klank.

Houdt het daarom wat Berlioz betreft liever bij Davis (LSO Live LSO 0007), Dutoit (Decca 414.203-2), Gardiner (Philips 434.402-2) of Norrington (Hännsler 94.614).