Berlioz: Roméo et Juliette op. 17. Katija Dragojevic (ms), Andrew Staples (t), Alastair Miles (bs) met het Zweeds omroeporkest en –koor o.l.v. Robin Ticciati. Linn CKD 42 (2 cd’s, 1u. 34’12”). 2014

Berlioz: Roméo et Juliette op. 17; ‘Marche troyenne’ en ‘Chasse royale et orage’ uit Les Troyens. Michèle Losier (ms), Samuel Boden (t) en David Soar (bs) met het BBC Symfonie orkest en –koor o.l.v. Andrew Davis. Chandos CHSA 5169 (2 cd’s, 1u. 49’26). 2016

Hoewel Berlioz vrijwel geen woord Engels kende, raakte hij in 1827 voor de rest van zijn leven onder invloed van de Engelse toneelschrijver Shakespeare. Geen wonder dat vooral de fataal aflopende liefdesaffaire van Roméo en Julia hem als gegeven bijzonder aantrok. Hij had immers zijn gedroomde geliefde Harriet Smithson als Julia op het toneel bewonderd en met wie hij later trouwde.

In 1839 maakte hij er een ‘dramatische symfonie’ (een nadrukkelijk geen cantate) van met behulp van een door Deschamps geschreven tekst. Nadat Colin Davis Roméo et Juliette in 2000 in het kader van zijn tweede Berlioz cyclus (LSO Live LSO 0003, de eerste verscheen bij Philips vanuit Wenen op 442.134-2) met het Londens symfonie orkest had geregistreerd, kwam het werk bij datzelfde orkest opnieuw op de lessenaars voor Andrew Davis’ cyclus. Het gaat om een betrouwbare, goed gerealiseerde uitvoering zonder uitgesproken fraaie lyrische en dramatische hoogtepunten. De begrafenis van Julia verloopt waardig en de vocalisten laten zich van hun beste kant horen, ook de opname is keurig.

Het werk wordt hoorbaar duidelijk in al zijn aspecten beter recht gedaan tijdens een concert in Stockholm met een subliem koor en meer dan redelijk goede solisten. Probeer de beroemde orkestrale ‘scène d’amour’ en het ‘La reine Mab’ scherzetto met een virtuoos zingende Andrew Staples maar maar om te horen hoe het orkest zich weert. Katija Dragojevic gaat gelukkig spaarzaam met vibrato om in de ‘Strophes’. De stem van Alastair Miles heeft ruim voldoende gewicht als Père Laurence.

De ‘live’ opname klinkt heel direct en met veel detail.

Andrew Davis kombineert Roméo et Juliette met twee orkestrale fragmenten uit de opera Les Troyens, een van zijn andere literaire passies, ditmaal uit het oeuvre van Virgiiius en opnieuw een paar brokken orkestrale tovenarij met koperblazers uit de verte en pauken in de jachtpartij en een ode aan Rome in de mars. Daarmee werd in dit optreden de vierhonderdste sterfdag van Shakespeare muzikaal gevierd. 

Maar van beide nieuwe opnamen is de Zweedse de uitverkorene en een belangrijke rivaal voor Colin Davis.