Bloch: Uit het Joodse leven; Méditation hébraique; Solocellosuites nr. 1-3; Baal Shem. Peter Bruns en Roglit Ishay. Opus 111 OPS 30-232 (67’01”). 1997

De cello – het instrument dat dicht bij de manlijke stem komt, maar ook dat van het ingetogen gedragen leed (Saint-Saëns‘ Zwaan) – is in toenemende mate ook met de Joodse cultuur geassocieerd, zeker met de minderheden in Oost-Europa en de zo gewekte gevoelens zijn sterk gevoed door de Zwitsers-Amerikaanse componist Ernst Bloch.

De rapsodie Schelomo is zijn bekendste compositie, maar ook in andere werken, zoals de hier opgenomene, presenteert hij de cello als drager om de Joodse religie en traditie hoorbaar te maken.

Duidelijk abstracter zijn de de drie Suites voor solocello, late werken uit 1956 en 1957 die wel hun basis bij Bach vinden, het duidelijkst in de derde suite, maar ook veel eigens hebben. Het eerste tweetal is geschreven voor de bekende Canadese Zarah Nelsova, waarbij de tweede een duidelijk chromatisch karakter heeft. De structuur is vrij bijzonder met zonder onderbreking in elkaar overgaande delen. 

In Baal Shem maakt Bruns van ‘Nigun’ een hoogtepunt. Méditation hébraique uit 1924 vertoont duidelijk echo’s van Schelomo. Het schilderachtige Uit het Joodse leven is eveneens uit 1924 en in dit tweetal werken voegt zijn Duitse landgenote Roglit Ishay zich keurig gelijkgestemd bij hem. Cellist Peter Bruns speelt zowel de duowerken als de solistische gloedvol en zijn korrelige, fraai gemoduleerde toon plaatst de muziek in het juiste perspectief.