Bach, C.P.E.: Fluitconcerten in a Wq. 166, H. 431, in G Wq. 169, H. 445 en in d Wq, 22, H. 425. Emmanuel Pahud met het Potsdam kamerorkest o.l.v. Trevor Pinnock. Warner 25464-276790 (66’42”). 2011

In 2011 maakte Emmanuel Pahud een cd dubbelalbum onder de titel The flute king (EMI 0842202 ) om de driehonderdste verjaardag van de zelf fluit spelende Frederik de Grote uit Potsdam te herdenken. Behalve werken van C.P.E. Bach bevatte dat ook fluitconcerten van Benda, Frederik II, Quantz, de triosonate uit het Musikalisches Opfer van Bach sr. en sonates van Anna Amalia van Pruisen, Agricola en C.P.E Bach. Op die dubbelaar stond alleen het concert in A Wq. 168, H. 483, nu blijkt dus dat hij toen nog drie meer van deze concerten heeft vastgelegd; die lijken hier voor het eerst te verschijnen en zijn alleen al daarom welkom.

Bach junior werkte bijna dertig jaar als componist en klavecinist aan het hof en Pahud behoort tot de huidige fluitkoningen. De herkomst van deze concerten is te vinden in handig omgezette klavecimbelconcerten.

Hij fraseert plooibaar, articuleert en versiert de muziek zoals men hoopt en dat een moderne fluit mogelijk toch wat vreemd afsteekt tegen de begeleiding op ‘oude begeleidingsinstrumenten’ moeten we maar accepteren. Hij speelt de werken immers heel virtuoos, met sprankelende toon en veel aandacht voor de zangerige kanten van de muziek. Hoe ver hij boven de materie staat, blijkt heel goed uit de manier waarop hij de finale van Wq. 22 uitvoert.

Eén geduchte rivaal heeft Pahud in Patrick Gallois (Naxos 8.555715/6) met een deels overlappend programma.