Beethoven: Vioolsonates nr. 1-10. Sarah Kapustin en Jeannette Koekkoek. Et’cetera KTC 1904 (4 cd’s, 4u. 01’34”). 2009 

Na succesvolle optredens met een Beethovencyclus van de tien vioolsonates in het Italiaanse Pieve a Castello en tijdens het zomerfestival van de Indiana Universiteit waren Sarah Kapustin zo goe ingespeeld en vertrouwd met dit repertoire, dat een integrale opname voor de hand lag.

Die vertrouwdheid blijkt bijvoorbeeld uit de mooi afgewerkte fraseringen, de fijne nuanceringen van tempo, dynamiek en articulatie, de zorgvuldige omgang met rubato. Er zijn hooguit een paar momenten van wat moeizaam akkoordspel. Maar verder is op zichzelf best wat te zeggen voor deze oprechte, door onopgesmukte eenvoud gekenmerkte vertolkingen.

Dat deze in de Vergelijkende Discografie niet tot de eindronde doordrongen, komt doordat als zo vaak bij een overladen markt er altijd een kwestie is van baas boven  baas, in  dit geval van de oudere opnamen van Grumiaux en Haskil (Philips 422.140-2) en Perlman en Ashkenazy (Decca 421.453-2) en de nieuwere van Kremer en Argerich (DG 447.058-2), Dumay en Pires (DG 471.495-2), Faust en Melnikov (Harmonia Mundi HMC 90.2025/7) en Kavakos en Pace (Decca 478.3523).