Bruch: Vioolconcert nr. 2 in d op. 44; Schotse fantasie op. 46; Adagio appassionato op. 57. Antje Weithaas met het NDR omroeporkest Hannover o.l.v. Hermann Bäumer. CPO 777.833-2 (70’20”). 2013

Bruch: Vioolconcert nr. 1 in g op. 26; Serenade voor viool en orkest op. 75; Adagio ‘In memoriam’ op. 65. Antje Weithaas met het NDR omroeporkest Hannover o.l.v. Hermann Bäumer. CPO 777.946-2 (77’40”). 2014

Bruch: Vioolconcert nr. 3 in d op. 58; Concertstuk in fis op. 84; Romance in a op. 42. Antje Weithaas met het NDR omroeporkest Hannover o.l.v. Hermann Bäumer. CPO 777.847-2 (68’50”). 2015

Max Bruch (1838-1920) is bij het muziekminnende publiek slechts bekend door één (hooguit) twee werk(en): het eerste vioolconcert en de Schotse fantasie. Dat vioolconcert is ook wonderschoon, maar hij schreef er twee meer plus nog wat korte solowerken voor viool en orkest.

Overigens kostte dat eerste vioolconcert de componist veel energie. Naar eigen zeggen had hij het werk tussen 1864 en 1868 zeker zesmaal geschreven. Eén versie van het werk werd zelfs al in de lente van 1866 uitgevoerd. Bruch stuurde het werk op naar Joseph Joachim, die enkele wijzigingen voorsloeg, welke vervolgens ook werden verwerkt.

Ook Ferdinand David gaf enige adviezen. Joachim en David speelden vervolgens het werk dat toen meteen een groot succes werd. Helaas verkocht Bruch het werk aan een uitgever – anders zou het hem in latere jaren, toen hij in armoede leefde, een aardig pensioen hebben opgeleverd.

In 1978 maakte Salvatore Accardo met het Gewandhausorkest onder Kurt Masur al een opname van de complete werken voor viool en orkest (Philips 432.282-2, 3 cd’s), ook Lydia Mordkovitch nam ze alle drie op (Chandos CHAN 8667, 9738, 9784); Isabelle van Keulen combineerde de nrs. 1 en 3 met het Bambergs symfonie orkest onder Gilbert Varga (Koch 3-6522-2) in 2000 en zo zijn er nog wel wat meer uitgaven van de latere concerten. Zo lijkt Jack Liebeck aan een cyclus te zijn begonnen met nr. 2 en drie kortere werken (Hyperion CDA 68055).

Maar met haar derde cd rondde ook Antje Weithaas haar volledige opnamereeks af. Die blijkt – misschien niet zo verrassend – bijzonder goed te zijn. Ze steekt hoorbaar in uitstekende vorm, intoneert perfect, toont visie en vertolkt met élan en charme. Haar toon is mild (dankzij de Peter Greiner viool uit 2001?). Haar voordracht gaat van gepassioneerde uitbarstingen tot treffende, fijnzinnige intimiteit. Gelukkig is ook de gedisciplineerde begeleiding heel goed en ad rem met wat mooie solobijdragen (hoorn).

De bij de omroep in Hannover gemaakte opnamen klinken optimaal qua balans, helderheid en dynamiek. Zo lijkt dit momenteel de beste aanbeveling van zo’n volledige Bruch set.