Brahms: PIanokwartet nr. 2 in A op. 26; Mahler: Klavierquartettsatz in a. Eldar Nebolsin (p), Anton Barachovsky (v), Alexander Zemtsov (va), Wolfgang Emanuel Schmidt (vc). Naxos 8.572799 (59’42”). 2012

De drie pianokwartetten van Brahms stammen uit de middelbare periode van zijn leven. Ze bezitten alle eigenschappen die we met zijn muziek associëren, maar naast een weelde aan harmonische en melodische inventiviteit treffen we er ook wat schaduwen in aan die suggereren dat Brahms in wezen geen gelukkig men was. Dat is het minste het geval in het intieme tweede kwartet.

Het ad hoc kwartet rond Eldar Nebolsin speelt het werk in een grootse opzet en geven het de juiste waarde. Het lyrische adagio is een mooi hoogtepunt. 

De nog steeds mooiste opname van de drie kwartetten is van Emanuel Ax, Isaac Stern, Jaime Laredo en Yo-Yo Ma (Sony S2K 45848 uit 1989.

Mahlers rudimentaire Pianokwintet is het werk van een nog niet twintigjarige student aan het Weens Conservatorium in 1876. Bezit het al een herkenbare eigen stem? Waarschijnlijk niet, wanneer we de bezorgde stem uit de latere symfonieën en de liederencycli als criterium nemen. 

Maar het werk getuigt al wel van groot zelfvertrouwen en romantische passie en ademt in gelijke mate melancholie, angst en tere berusting.

Jammer genoeg overleefde alleen het eerste deel; er zijn wel 24 maten van het scherzo in schetsvorm die Alfred Schnittke in 1988 tot een geheel voltooide, maar dier hier zijn weggelaten.

Er bestand al een heel mooie opname van Oleg Maisenberg, Gidon Kremer, Veronika en Clemens Hagen (DG 447.112-2) en er is een door Colin Matthews gemaakte orkestversie die is gespeeld door het Concertgebouworkest o.l.v. Lothar Zagrosek (RCO Live LC 14237, 2 cd’s).

Maar ook Nebolsin en de zijnen spelen het deel met de juiste intentie en heel gaaf. Ook gezien de lage prijs is deze cd dus gunstig voor wie juist deze combinatie werken aanstaat.√