Bériot: Vioolconcerten nr. 1 in D op. 16 Militair, 8 in D op. 99 en 9 in a op. 104. Takako Nishizaki met het RTBF symfonie orkest o.l.v. Alfred Walter. Naxos 8.555104 (49’52”). 1986

Bériot: Vioolconcerten nr. 2 in b op. 32, 4 in d op. 32 en 7 in G op. 76. Albrecht Breuninger met de Nordwestdeutsche Philharmonie o.l.v. Frank Beermann. CPO CPO 777.167-2 (64’29”). 2004

In de negentiende eeuw had de Belgische vioolschool een interessant aandeel in de internationale vioolschoolontwikkeling. Het bekendst werden Vieuxtemps en Ysaÿe, maar ze hadden een voorganger in de persoon van Charles-Auguste de Bériot (1802-1870).

Hij kwam uit Leuven en debuteerde al op zijn negende als violist met een concert van Viotti. Minstens zo interessant is dat hij later trouwde met de beroemde sopraan Marie Malibran en dat hij in 1830 ‘kamervirtuoos’ aan het hof van koning Willem I werd. 

Het is nauwelijks een wonder dat zijn negen vioolconcerten een sterk cantabile karakter hebben. De bijnaam Militair van het eerste concert zal te danken zijn aan het gebruik van pauken en trompetten in dit korte werk uit 1829. Feitelijk zijn ook de overige twee- of driedelige concerten van geringe omvang; een echt meesterwerk kwam niet uit zijn pen, maar mits goed uitgevoerd is het wel aangename muziek om te beluisteren.

Grote solisten laten deze werken links liggen, maar gelukkig laten Takako Nishizaki (echtgenote van Naxos oprichter Klaus Heymann) en Albrecht Breuninger duidelijk horen dat van een zestal van deze concerten best wat moois te maken valt.