Bowen: Pianosonates nr. 1 ‘Short sonata’ op. 35, 5 in f op. 72 en 6 in bes op. 160; Preludes op. 102 nr. 1-24; Rêverie in B op. 86; Nocturne in As op. 78; Ripples in F op. 100; Preludes nr. 1 in g en 2 in D ‘Shadows’ op. 100/2; ‘Fantasia’ in g op. 232’ Intermezzi op. 141 nr. 1 en 2; Siciliano and toccata op. 128; Bagatellen op. 142 nr. 1-4; Evening calm; Ballade nr. 2 op. 87; Songs without words op. 94 nr. 1-3; Preludes op. 81/2 en op. 81/3; Miniatures op. 44 nr. 1-3; Serious dances op.51 nr. 1-3;Toccata op.155; Arabesque op.20/1 ; Rêverie d’amour op. 20/2; Bells op. 20/3; Partita op. 156; Suite mignonne op. 39; Pianosuite nr. 3 op. 38; Sketches op. 43 nr. 1-3; Pianosonatine op. 144; Novelettes op. 124 nr. 1-3; Polonaise op. 26/2; A whim op. 19/2. Joop Celis. Chandos CHAN 10774 (4 cd’s, 5u. 01’27”). 2003

De Engelse pianist en componist York Bowen (1884-1961) was gedurende vijftig jaar een zeer vruchtbare schrijver van een paar concerten voor hoorn en altvioolm een mooi hoornkwartet, enige strijkkwartetten, een altvioolsonate en cellosonate en een hele stapel pianowerken.

Na een briljante start, waarin hij de aandacht trok van ettelijke beroemde musici, raakte hij vrijwel geheel in vergetelheid. Als pianovirtuoos gold zijn liefde vooral werk voor dit instrument.

Dat hij daar mooie werken voor schreef, toont dit omvangrijke album duidelijk aan. De Pianosonate nr. 5 uit 1923 is echt een goed gestructureerd pianotechnisch meesterwerk en bijvoorbeeld ook Fantasia uit 1948 past in die categorie.

Bowen wist op de manier van Liszt thema’s gedaanteverwisselingen te laten ondergaan. Maar er zijn ook kleine juweeltjes, zoals het Intermezzo nr. 2.

Een omvangrijk aandeel in dit programma krijgen de vlak voor het uitbreken van W.O. II geschreven 24 Preludes in alle majeur en mineur toonaarden. Stephen Hough nam een aantal op (Hyperion CDA 66838), maar Celis biedt ze gelukkig compleet en speelt ze haast nog fascinerender. We horen trekjes van Rachmaninov, Scriabin en Debussy, maar ook de spirituele wereld van Brahms is niet ver uit de buurt, hoewel de muziek een typisch Engels karakter heeft.

Pianosonate nr. 6 is Bowens laatste pianocompositie uit 1961 en het is een prachtwerk. Dit zijn maar een paar voorbeelden.

De Nederlandse pianist Joop Celis ontwikkelde zich als een Bowen specialist en niemand anders dan hij speelt deze muziek zo geïnspireerd en warmbloedig. Gelukkig is hij ook voortreffelijk opgenomen.