Bryars: After Handels vesper; Ramble on Cortona; Concert voor piano, koor en orkest The Solway canal. Ralph van Raat (p), Cappella Amsterdam en Radio Kamer filharmonie o.l.v. Otto Tausk.  Naxos 8.572570 (52’42”). 2010

De levensloop van de Engelse componist Gavin Bryars (1943) is best interessant. Hij begon met een studie filosofie in Sheffield, maar vervolgde met een muziekstudie van drie jaar. Als uitvoerend musicus speelde hij contrabas in het Joseph Hoolbrooke trio met Derek Bailey en Tony Oxley dat zich toelegde op moderne jazz en later op vrije improvisatie.

Geleidelijk raakte hij geïnteresseerd in compositie, werkte een poos samen met John Cage, kwam ook in contact met Earle Brown en Morton Feldman en dook in het minimalisme. Met componisten als Cornelius Cardew en John White werkte hij ook samen.

Van zijn composities die een sterk wisselend niveau hebben, zijn er veel voor muziektheater, maar het gaat ook om orkestwerken, strijkkwartetten en koorwerken. Veel daarvan is op cd te vinden. 

After Handels Vesper (1995) was oorspronkelijk voor het klavecimbel bestemd, maar gebruik van een vleugel is door de componist toegestaan en heeft een vrij rustig post-minimalistisch karakter.

Ramble on Cortona (2010). Een ramble is een parafrase, in dit geval voor solopiano en gaat terug tor de eerdere vocale compositie Laude die op zijn beurt teruggaat tot in Cortona teruggevonden dertiende eeuwse lauden. Geen wonder dat het een meditatieve sfeer heeft. Een aantal van die oorspronkelijke lauden van Bryars is te vinden op de uitgave Oi me Lasso GB BCGBCD 05 waarop de componist zelf contrabas speelt.

Ook het Concert voor piano, koor en orkest is uit 2010. Daarin zingt het koor wat gedichtteksten van Edwin Morgan. De piano speelt in dit net als Ramble on Cortona aan Van Raat opgedragen werk geen opgelegde solistische rol maar is eerder verweven met de orkestpartijen. De pianopartij vormt een leidraad op de manier van de veel vroegere van Ariadne. De titel van dit werk is ontleend aan een sonnet van de Schotse dichter Edwin Morgan over een boottocht op het Solway kanaal. Het mannenkoor refereert hier aan het laatste deel uit het Pianoconcert van Busoni. 

De interpretaties van Ralph van Raat, het Amsterdamse koor en de betreurde Radio Kamerfilharmonie in zijn laatste dagen zijn dermate goed, dat de componist zich geen betere pleitbezorgers had kunnen wensen.