Brahms: Vioolconcert in D op. 77; Vioolsonate nr. 1 in in G op. 78; Scherzo in c WoO. 2. Vadim Guzman met resp. het Luzern symfonie orkest o.l.v. James Gaffigan en Angela Yoffe (p). BIS SACD 2172 (72’48”). 2015

Wie vorige opnamen van de uit Oekraïne komende Israëli Vadim Guzman kent (de Prokofev concerten op BIS SACD 2142, de sonates op SACD 2032), concerten van Bruch (SACD 1852) en meer zal niet verbaasd zijn dat hij ook veel indruk maakt het deze Brahms. Net als meer van origine Russische vioolvirtuozen zoals Vadim Repin en Maxim Vengerov komt hij voort uit de school van Zakhar Bron, iemand die de Russische viooltraditie hielp voortzetten.

Dat uit zich in spel met een pittige attaque, een prachtige, milde toon, grote wendbaarheid, meesterlijke frasering, zorgvuldig en fraai afgehandeld passagewerk en een beheerste uiting van emoties.

Al die wenselijke eigenschappen vinden we nu ook bij Guzman terug. Dat uit zich in een over het geheel intensief en genuanceerd voorgedragen eerste deel met een paar prachtige momenten (rond 10’ en 11’30”), een zangerig adagio dat ook door Gaffigan heel rustig vloeiend wordt gehouden en een vrij lichte, veerkrachtige finale met een veerkrachtige impuls.

Een aangename verrassing vormen de zeer goede kwaliteiten van het orkest uit Luzern dankzij de heel goede Gaffigan, die in ons land indruk maakte bij het Radio fil. Fijn ook dat Guzman de cadens van Joachim gebruikt.

De koppeling bestaat nu eens niet uit het Dubbelconcert, maar uit de Vioolsonate nr. 1 en het Scherzo dat Brahms in 1853 bijdroeg aan de F-A-E sonate. Hier vindt hij een gelijkgestemde partner in de zeer goede vaste begeleidster Angela Yoffe. Samen zorgt het tweetal voor eensgezinde, betekenisvolle, lyrische en kristalheldere vertolkingen die heel goed zijn geslaagd.

Probleem is hooguit dat deze opname verschijnt nadat de meeste muziekliefhebbers voor al deze werken al zijn voorzien van eerdere superieure verklankingen. Van het Vioolconcert bijvoorbeeld die van Repin (DG 477.7470), Perlman (Warner 6243-562.598) en niet te vergeten de dames Jansen (Decca 478.9216) en Fischer (Pentatone PTC 5186-066).

De sonate is ook al uitstekend vertegenwoordigd door bijvoorbeeld Suk/Katchen (Decca 466.393-2), Dumay/Pires (DG 435.800-2) en Perlman/Ashkenazy (Warner 7243-566.945-2). 

Maar wie op zoek is naar een tweede of derde versie van deze werken, moet beslist zijn oren aan Guzman lenen.