Beethoven: Variaties op een oorspronkelijk thema nr. 1-32 in c WoO. 80; Pianosonates nr. 19 in g op. 49/1 en 20 in G op. 49/2 Sonate facile; Eroicavariaties nr. 1-15 in Es op. 35. Olga Pashchenko. Alpha 201 (61’47”). 2014

Beethoven: Pianosonates nr. 21 in C op. 53 Waldstein, 23 in f op. 57 Appassionata en 26 in Es op. 81a Les adieux. Olga Pashchenko. Alpha 365 (69’50”). 2016

Met in Rusland een leraar als Alexei Lubimov en in Amsterdam Richard Egard is de Russische pianiste en fortepianist Olga Pashchenko ideaal op haar taak in deze werken voorbereid.

Tot wat voor mooie resultaten dat leidt, wordt op dit tweetal cd’s uitgebreid aangetoond. Naar het motto ‘goed gereedschap is het halve werk’ gebruikt ze voor de variatieweken en de zogenaamd ‘gemakkelijke’ sonates een door Christopher Clarke gebouwde kopie van een Weense Fritz fortepiano uit 1818.

Meteen in de Variaties op een oorspronkelijk thema uit 1808 weet de pianiste te verrassen met mooi uitgewerkte details en een scherpe karaktertekening van de korte variaties. Het meeste indruk maken nr. 19, 21, 28 en 30.

Met de Eroica of Prometheus variaties, waarvan het thema is ontleend aan een bekend motief uit uit de finale van Symfonie nr. 3 benut ze in technisch en expressief opzicht nog meer de mogelijkheden van haar instrument dat over een typisch vrij ruw klinkend laagste register beschikt. In de Fantasie laat ze met mooi gevolg haar verbeelding aan het woord en in de beide sonates laat ze horen wat deze waard zijn wanneer je ze niet als ‘makkelijk’ afdoet, maar naar diepte zoekt en toch zorgt voor een ontwapenende eenvoud. Luister maar naar het ‘rondo’ van de eerste sonate en het ‘menuet’ van de tweede om te ervaren met wat voor een geweldige interpreet we te maken hebben.

Om het begrip authentiek nog meer kracht bij te zetten, ging Olga Pashchenko in 2015 naar het Beethovenhuis in Bonn waar ze vaker optreedt en waar ze een echt Conrad Graf instrument uit 1824 ter beschikking had om drie van de bekendste sonates met een bijnaam (Les adieux i.p.v. de Mondschein) eer te bewijzen.

Aangenaam verrassend is opnieuw hoe ze weet nuances en kleuren aan dit instrument te ontlokken en deze werken naar textuur, inhoud en karakter interessant weet te belichten.

Natuurlijk, Ronald Brautigam ging haar in deze werken voorbeeldig voor op BIS, maar Pashchenko weet nieuwe kanten te belichten en overtuigt evenzeer. Te hopen is op meer Beethoven van haar, want dit is heel bijzonder.

Met ingang van september 2017 doceert de pianiste aan het Amsterdams Conservatorium als opvolgster van Richard Egarr.