Bellini: Bianca e Gernando. Silvia dalla Benetta (s., Bianca), Maxim Mironov (t., Gernando), Luca dall’Amico (bs., Carlo), Vittorio Prato (t., Filippo), Marina Viotti (ms., Viscardo) e.a. met het Poznan Camerata Bachkoor en de Virtuosi Brunensis o.l.v. Antonino Fogliani. Naxos 8.660417/8 (2 cd’s, 1u. 57’19”). 

Dit is eenmelodrama in twee aktes uit 1828 op libretto van Romani naar Domenico Gilardoni dat eigenlijk Bianca e Fernando had moeten heten maar omdat Fernando ook de voornam was van de Napolitaanse troonopvolger, werd d at veranderd in Gernando.

Het werk speelt zich af op het dertiende eeuwse Sicilië, waar Carlo, de hertog van Agrigento is overwonnen en gevangengehouden door de avonturier Filippo die het gerucht verspreidde dat Carlo daarbij zou zijn gedood. Dan komt Fernando, Carlo’s zoon, terug uit verbanning om zijn vader te wreken. Fernando’s zus Viscardo, een weduwe met een jong kind, wil graag met Filippo trouwen, maar wordt ervan overtuigd dat deze verantwoordelijk is voor de verdwijning van Carlo. Tenslotte wordt het kwade door het goede overwonnen. Carlo wordt gered en Filippo ten val gebracht.

Met al zijn complicaties, vermommingen en schurken is dit bepaald niet een meesterwerk van Bellini, maar eerder een conventionele opera die het vooral van de mooie bel canto muziek moet hebben. Van dit werk bestaan eerdere opnamen, onder meer van Andrea Ligata (Nuova Era 231121), maar de cover van deze nieuwe Naxos uitgave kondigt aan dat het de wereldpremière van de oorspronkelijke versie betreft.

Muzikaal gezien gaat het om een behoorlijk geslaagde verklanking zonder hoogte- of dieptepunten. Mooi om zo op verantwoorde manier een onbekend werk van Bellini te kunnen leren kennen.