Bernstein: Complete solo works for piano. Anniversaries nr. 1-7, 1942/3; Anniversaries nr,. 1-4 1948; Anniversaries nr. 1-5 1949/51; Anniversaries nr. 1-13 1988; Touches; Pianosonate 1938; Non troppo presto 1937; Music for the dance nr. 2 1938; Sabras nr. 1-4; Suite voor piano 4-handig ‘Bridal suite in 2 parts with 3 encores’ nr. 1-11; Copland/Bernstein: El salón México (bew.). Andrew Cooperstock. Bridge 9485 A/B (2 cd’s, 1u. 44’22”). 2015
Op 25 augustus 2018 kan worden herdacht dat Leonard Bernstein honderd jaar geleden in Lawrence (Mass.) werd geboren. Dat zal ongetwijfeld extra activiteiten van de muziekindustrie met zich meebrengen, met zijn huislabels Sony en DG voorop. Maar het voortouw wordt genomen met het nuttige initiatief van het kleine merk Bridge om ineens al zijn solopianowerken op te nemen.
Omdat bekend is dat de componist zich bij voorkeur in grotere vormen met een dikwijls theatrale of soms buitenmuzikale vorm uitte is het interessant om nu ook eens te horen dat hij zich op intieme schaal zo treffend wist voor de toen met muziek voor zijn eigen instrument,
De eerste cd is geheel gewijd aan de negenentwintig Anniversaries die hij in een tijdsbestek van ruim veertig jaar voor collega’s en vrienden die waarderend voor mensen als Aaron Copland, Serge Koussevitzy, Stephen Sondheim, David Diamond, Lukas Foss, William Schumann en William Kappell schreef. In de eerste Anniversary uit 1984 groet hij de Chileense actrice Felicia Montealegre die zijn vrouw werd. Meest gaat het om vrij sentimentele miniaturen die met hoorbare liefde zijn geschreven en die nu eens speels, humoristisch of juist waardig klinken al naar gelang de status van de ’toegezongene’.
Touches uit 1980 toont een zekere post-Tristan gevoeligheid, Non troppo presto uit 1937 verscheen pas in 2010 in druk, net als Music for the dance 2 uit 1938.
De tweede cd bevat uitgebreidere composities, voorop de Sonata for the piano die in 1938 nog als student in Harvard werd geschreven en die duidelijk de invloed van Prokofiev verraadt, maar ook duidelijk iets toont van de lyrische en ritmische ontwikkelingen die Bernstein muziek in de toekomst zou ondergaan. Daar zijn stukken bij die hij schreef voor het Van Cliburn concours uit 1980.
Een van de aardigste bijdragen is de geestige en charmante Bridal suite uit 1960 die pas in 1989 werd gepubliceerd. Soms is merkbaar dat hij behalve aan zijn lerares Helen Coates veel te danken had aan Copland.
Een van Bernsteins vroegste uitingen op piano betreft de pianobewerking die hij maakte van Coplands El salón México. De Amerikaanse pianist Andrew Cooperstock weet deze nogal diverse werken gelukkig behoorlijk goed recht te doen.