Beethoven: Symfonieën nr. 2 in D op. 36 en 5 in c op. 67. Concertgebouworkest c.q. Boston symfonie orkest o.l.v. Rafael Kubelik. Pentatone PTC 5186-249 (72’04”). 1974/73

Zoals Bernstein zijn laatste reeks Mahlersymfonieën voor DG met verschillende orkesten maakte, zo deed Rafael Kubelik dat met de symfonieën van Beethoven: nr. 1 met het Londens symfonie orkest, nr. 2 met het Concertgebouworkest, nr. 3 met het Berlijns filharmonisch, nr. 4 met het Israël filharmonisch, nr. 5 met het Boston symfonie, nr. 6 met het Orchestre de Paris, nr. 7 met het Weens filharmonisch, nr. 8 met het Cleveland en nr. 9 met het Symfonie orkest van de Beierse omroep. Alles in stereo te beluisteren in Kubeliks Symphony Edition (DG 479.2689, 23 cd’s).

De bewuste opnamen werden gemaakt in de korte periode dat de muziekliefhebber thuis een paar onverenigbare quadrafonie systemen werden aangepraat met maar zelden geloofwaardig en dus aanvaardbare resultaten. Welwijslijk werd veel daarvan daarom gewoon in mooie gewone stereo op de markt gebracht.

Pentatone, nog steeds voorvechter van zo ruimtelijk mogelijke weergave, brengt die vierkanaals opnamen goed voorbereid opnieuw op de markt. Het ontbreekt me aan gegevens hoeveel mensen van deze faciliteit gebruik maken met een optimale luidsprekeropstelling en wie dus met zo’n uitgave een grote dienst wordt bewezen.  

Los van die vraag gaat het om best goede uitvoeringen van dit tweetal symfonieën van Beethoven, maar op een overvolle markt zijn er gewoon betere, zoals van nr. 2 en 5 samen door Abbado met het Weens filharmonisch (DG 423.590-2) en Boyd met Manchester Camerata (Avie AV 0040).