Bloch: Vioolsonates nr. 1 en 2 Poème mystique; Pianosonate. Nurit Stark en Cédric Pescia. Claves 50-1705 (70’15”). 2017
Ernst Bloch (1880-1959) mag dan zijn loopbaan zijn begonnen als verkoper van toeristensnuisterijen in de zaak van zijn vader, maar hij eindigde als een van de succesvolste exportartikelen van Zwitserland. Hij werd in Genève geboren en studeerde op diverse plaatsen in Europa muziek van Brussel en Parijs tot Frankfurt en München.
Toch was hij geen voltijdcomponist tot de première van zijn opera Macbeth in de Parijse Opéra comique in 1910 hem beroemd maakte. In 1916 werd hij als dirigent uitgenodigd door de Amerikaanse Maud Allan, waarna hij zich in de V.S. vestigde. Hij bekleedde diverse leerstoelen aan Amerikaanse conservatoria.
Zijn grootste succes was de ‘Hebreeuwse rapsodie’ Schelomo uit 1917. Dat hij voor soloviool- en duo schreef, is niet zo verwonderlijk want hij studeerde dat instrument bij Ysaÿe
Nurit Stark en Cédric Pescia Bloch programma heeft iets van een cursus ‘Bloch voor beginners’. Heel inlevend spelen ze in uitstekende vertolkingen de beide sonates. Vooral de tweede met zijn extatische centrale thema slaagde mooi erg mooi in een demonstratie van beheerste muzikaliteit.
Zijn Sonate nr.1 in compact van vorm en de muzikale gedachten zijn gecondenseerd in een organisch geheel. Maar in de eendelige Vioolsonate nr. 2 uit 1924 met de bijnaam Poème mystique koos hij voor een rapsodische, visionaire vorm waarin het Joodse bewustzijn nooit ver te zoeken is.
Door ook de Pianosonate aan het programma toe te voegen, was helaas geen plaats meer voor de Suite hébraïque die Miriam Kramer (Naxos 8.554460) wel samen met beide Vioolsonates ook mooi (en goedkoper) vastlegde.
Met een pure toon bepaalt de violist grotendeels het gebeuren. Zowel violiste als pianist zorgen voor een goed improviserend verloop en tonen een expressiebereik dat mooi dit Bloch canvas vult.
Ook Midori zorgde voor een fine opname van de Vioolsonate nr.2 (Onyx ONYX 4084).
Van de Pianosonate uit 1935 waarvan de drie delen uiteenvallen in elf fragmenten, maakten eerder John Jensen (Music & Arts CD 757), István Kasssai (Marco Polo 8223289) en Margaret Fingerhut (Chandos CHAN 9887) opnamen, maar Cédric Pescia doet niet voor hen onder.