Beethoven: Symfonieën nr. 5 in c op. 67 en 7 in A op. 92. Residentie orkest o.l.v. Jaap van Zweden. Philips 476.031-2 (70’23”). 2003

Beethoven: Symfonieën nr. 5 in c op. 67 en 7 in A op. 92. Dallas symfonie orkest o.l.v.Jaap van Zweden. Dallas symphony orchestra 001 (66’56”). 2007 

Beethoven: Symfonieën nr. 5 in c op. 67 en 7 in A op. 92. New York filharmonisch orkest o.l.v. Jaap van Zweden. Decca 279.560-2 (71’30”). 2017

De combinatie van Beethovens symfonieën nr.  5 en 7 op één cd is een vaker voorkomende en dus is het niet verrassend dat Jaap van Zweden daarmee bij zijn aantreden als chef in New York debuteert. Nu wil het toeval dat hij deze werken in 2003 ook al in Den Haag opnam en in 2007 in Dallas. De zichzelf ook nogal herhalende Karajan is er in vergelijking niets bij want die zorgde voor langer tussenpauzes.

In beide gevallen gaat het om degelijke, goed afgewerkte vertolkingen die echter op het punt van meerwaarde weinig te bieden hebben. Het is spijtig om te zeggen, maar eigenlijk hebben deze uitgaven slechts geringe betekenis (misschien meer voor zijn fans en de betreffende orkestleden). Het best is relatief in alle opzichten de Haagse versie.

Vergelijk dezelfde koppeling van de onovertroffen Carlos Kleiber (DG 447.400-2). Zelfs Douglas Boyd overtuigde meer in Manchester (Avie AV2169) en zelfs aan Toscanini met de New Yorkers in 1933 (Naxos 8.110840) valt veel meer te beleven.