Busoni: Fantasie, adagio en fuga naar BWV. 906 en 958 van J.S. Bach;  Andantino uit Pianoconcert nr. 9 in Es KV. 271 van Mozart; Etudes naar Cramer nr. 1-8 K. 840 uit Klavierübung IV; Koraalvoorspelen nr. 4, 5, 8, 9, 10 en 11 op 122 van Brahms; Liszt: Mephistowals nr. 1 S. 110, R. 427. Wolf Harden. Naxos 8.573806 (73’33”). 2017

Zelfs bijna twee eeuwen na zijn dood in 1924 weten we eigenlijk nog steeds weinig nader over de componist/pianist die jarenlang op de creatieve toppen van zijn kunnen werkte. Deze Proteus achtige figuur is niet zo makkelijk in te passen in de heersende stilistische categorieën.

Hij bracht een fusie tot stand tussen Italiaanse sensualiteit en Noord Europese ernst, hi had een pedagogische inslag en hoewel hij wordt beschouwd als lid van de modernistische stroming, ontpopte hij zich nooit als expressionist of symbolist, maar vertegenwoordigde veel stromingen in zich en hij had een enorme bewondering voor Bach van wie hij vele werken arrangeerde voor zijn concertprogramma’s. Daarbij maakte hij bijvoorbeeld bewerkingen van klavecimbel- en orgelwerken waarbij hij de oorspronkelijke textuur naar de moderne concertvleugel vertaalde.

Zelf was hij een der grootste pianovirtuozen aan het begin van de twintigste eeuw en een glimp daarvan is op te vangen bij het luisteren naar zijn pianorollen (Naxos 8.110777).

Wie op Wikipedia de BV (Busoni Verzeichnis)- en opuslijst met appendix bekijkt, zal zien dat zich onder de 303 BV nummers en de 9 toevoegingen heel wat meer solo pianowerken bevinden dan we gewoonlijk te horen krijgen.

Geoffrey Douglas Madge speelt een album met 6 cd’s vol met dergelijke originelen (Philips 420.740=2) en op kleiner schaal lieten ook Nikolai Demidenko (Hyperion CDA 66566), en Marc-André Hamelin (Hyperion CDA 67951/3) zich niet onbetuigd.

Maar Naxos en Wolf Harden, de zoon van Ingo Harden die destijds als hoofdredacteur het het maandblad Fono Forum in de Hamburgse tijd een sympathieke collega was in mijn Disk tijd pakken het grondiger aan. Harden is onderweg om de volledige pianowerken van Busoni op te nemen en is intussen aangekomen bij de tiende aflevering. 

Heldhaftig slaat hij zich door de materie heen, maar hooguit had hij wat temperamentvoller mogen zijn en meer brille en energie in zijn spel mogen brengen. Laten we echter vooral dankbaar zijn dat hij ons veel wijzer maakt op Busonigebied,