Borodin: Symfonieën nr. 1 in Es, 2 in b en 3 in a (onvoltooid). Resp. Moskou’s omroeporkest o.l.v. Gennady Rozhdestvensky, Philharmonia orkest o.l.v. Paul Kletzki en USSR Staatsorkest o.l.v. 

Jevgeny Svetlanov. Praga PRD 250.375 (80’56”). 1966, 1954, 1983

Een opname van netjes digitaal gerestaureerde bestaande opnamen, waarvoor Praga met veel zorg tekent, zijn aanleiding voor een kleine teruglik op dit repertoire.

Hoewel Borodin in effect maar twee en een halve symfonie schreef (nr 3 heeft maar twee delen, samen ter lengte van twintig minuten, vertegenwoordigen ze een belangrijke bijdrage aan deze vorm in Rusland. Net als in de vroegste symfonieën van Tchaikovsky, maakte Borodin gebruik van typisch Russische harmonieën, melodieën en ritmen tegen een aardig conventionele Duitse achtergrond.

In de Symfonie nr. 1 wordt duidelijk teruggekeken naar Schumann die aanvankelijk nogal invloed had op Borodin. Toch gaat het om een typische Russisch werk, vooral door het gebruik van volksmuziek in het scherzo en de oriëntaalse lyriek van het langzame deel.

Symfonie nr. 2, de beste van het stel, geldt als Borodins eerste rijpe compositie en demonstreert al zijn wezenskenmerken: ritmische vaart, grandeur, nostalgie en uitbundigheid. Veel van het gebruikte materiaal is afgeleid uit schetsen van de opera Prins Igor en behelst dezelfde wereld van de epische romance.

Volgens herinneringen van zijn collega’s had Borodin de hele Symfonie nr. 3 in zijn hoofd, maar tot voltooiing kwamen slechts het heel boeiende tweede deel en een schets van het eerste tot stand.

Het beste van wat op dit gebied al voorhanden is, komt van  Ashkenazy met nr. 1 en 2 (Decca 436.651-2), Svetlanov met nr. 1 en 3 uit 1992 op RCA 09026-061674-2, nr. 1 en 2 met Gergiev uit zijn Rotterdamse tijd (Philips 422.996-2), 1989.

Verder zijn daar een nr. 2 van Carlos Kleiber (Hänssler 93.116) uit 1947, nr. 2 en 3 van Martinon (Decca 467.482-2), 1958 en idem Kletzki met 2 en 3 (Testament SBT 1048) uit 1954.

Maar het is natuurlijk van waarde en betekenis om het drietal symfonieën handig bijeen te hebben en in dat opzicht verdient deze keurige uitgave de volle aandacht, want heel mooi klinkt hij nog.