Bartók: Divertimento voor strijkorkest Sz. 113, BB. 118; Brahms: Strijkkwintet nr. 2 in G op. 111 (bew.). Amsterdam Sinfonietta o.l.v. Candida Thompson. Channel Classics CCS 37518 (55’26”). 2016

Het Divertimento dat Bartók in 1939 op verzoek van Paul Sacher met een reëele oorlogsdreiging in zicht schreef, is een voor zijn doen vriendelijk werk, zeker naar zijn eigen normen gemeten. Zijn muziek vertoont wel altijd ondanks de volksmuziek invloeden een zekere nerveuze spanning. Hoewel met zich de naderende graaf Dracula kan voorstellen bij het onverbiddelijke langzame crescendo van het langzame deel, stroomt het werk verder over van de mooie melodieën en - als steeds - de aanstekelijk werkende ritmen. De guste van van de Amsterdammers maakt het werk onweerstaanbaar, even mooi als ooit bij Solti (Decca 430.352-2).

In de oorspronkelijke vorm is het makkelijker om meteen aan het begin van Brahms’ Strijkkwintet nr. 5 de articulatie scherp te houden maar ook in de grotere bezetting is dat keurig, zonder overdrijving gelukt. Akkoorden zijn precies afgewogen en aan het begin van de doorwerking klinkt vervoering door.

De sombere randen van het adagio klinken zowel expressief als transparant en men hoeft slechts te luisteren naar de beginmaten van het un poco allegretto derde deel om te ervaren hoe mooi een instrumentale stemvoering kan klinken. Alles telt en toch blijft de frasering levendig en expressief.

Haal er de opnamen van het origineel van bv. Gérard Caussé en het Hagen kwartet (DG 453.420-2), Hartmut Rohde en het Leipzigs kwartet (MDG 307-1251-2) of Lawrence Power en het Takács kwartet (Hyperion CDA 67900) maar bij om te horen wat voor moois Amsterdam Sinfonietta van dit werk maakt. Andere opnamen in de grotere bezetting lijken er niet te zijn, dus in dat opzicht is deze uitgave uniek.

Om een waardig einde te maken aan dit feestje is er een bonustrack van 0’51” met een herhaling van het ‘Vivace ma non troppo presto uit het werk van Brahms.