Beethoven: Cellosonates nr. 1 in F op. 5/1, 2 in g op. 5/2, 3 in A op. 69, 4 in C op. 102/1 en 5 in D op. 102/2. Manuel Fischer-Dieskau en Connie Shih. MDG MDG 903-2067-6 (2 cd’s, 1u. 46’28”). 2017

Naar verhouding met de andere kamermuziekgenres zijn Beethovens vijf Cellosonates in kwantitatief opzicht sterk in de minderheid. Echter in kwalitatief opzicht doen ze niet onder voor zijn andere beste werken. Bovendien laten ze aardig de drie stijlperiodes van Beethovens werk horen.

Het briljante stel op. 5 ontstond tijdens een tournee naar Berlijn uit 1796 als dank voor een snuifdoos vol gouddukaten die hij van Friedrich Wilhelm II (zoon van Frederik de Grote) had ontvangen. De mooiste van het vijftal is nummer 3, vol symfonische kracht uit de periode waarin Symfonie nr. 5 ontstond. Het laatste tweetal werd in 1815 voor cellist Joseph Linke geschreven en laat zijn geheimen niet meteen los.

Met zijn vader als voorbeeld weet Manuel Fischer-Dieskau heel goed hoe deze muziek virtuoos en expressief tot klinken moet worden gebracht. Zijn spel heeft een zekere sprankeling en klinkt goed gestructureerd en brilliant. Dat welluidende espressivo kenmerkt ook de begeleidingen van Connie Shih.

Als de opnamegeschiedenis niet aan stuk langer was, zou er alle reden zijn om gelukkig te wezen met deze que opname prachtig geslaagde uitgave. Helaas liggen de feiten anders. Dan blijkt namelijk dat Jean-Guihain Queyras en Alexander Melnikov (Harmonia Mundi HMC 90.2183/4) in 2013 op eenzelfde tweetal plaatjes niet alleen de vijf sonates maar ook de drie Variatiewerken over Ein Mädchen oder Weibchen op. 66, See the conqu’ring hero comes WoO. 45 en Bei Männern welche Liebe fühlen WoO. 46 minstens zo mooi speelden en dus attractiever blijven.