Braunfels: Strijkkwintet in fis op. 63 (bew.); Concertante symfonie voor viool, altviool, 2 hoorns en strijkorkest op. 68 ‘Musik’. Henry Raudales (v), Norbert Merkl (va), Karl Reitmayer (hrn) en Marc Ostertag (hrn) met het Münchens omroeporkest o.l.v. Ulf Schirmer. CPO 777.579-2 (70’16”). 2009 

De Duitse pianist en componist Walter Braunfels (1882-1954) studeerde o.m. bij Lechetizky en Thuille, was van 1925-1933 mededirecteur van de muziekhogeschool in Keulen en verbleef om mogelijk aan een tragisch lot te ontkomen van 1927-1945 in Zwitserland waar hij zich in een soort ‘innere Emigration’ bevond.

In zijn vele werken toont hij zich gebonden aan de klassiek-romantische traditie wat zijn muziek goed verteerbaar maakt. Maar aan het eind van de oorlog ontwaakte een nieuwe creatieve energie in hem en richtte hij zich met nadruk op het schrijven van kamermuziek waarin hij nieuwe wegen trachtte te vinden om zijn horizon en zijn stijl te verbreden.

Twee strijkkwartetten en een strijkkwintet waren de vruchten van dat nieuwe élan. Inderdaad is het Strijkkwintet uit 1945 van vernieuwende aard en bezit het een eigen profiel zonder de banden met het verleden los te laten. Zijn leerling Frithjof Haas maakte er een bewerking van en die wordt hier vaardig door Schirmer vertolkt.

Ook de Concertante symfonie uit 1947 geeft blijk van een eigen persoonlijkheid zonder dat sprake is van avant-garde klanken. Niet alleen is het werk origineel qua solistenbezetting, het is voor de vier solisten ook pittig en virtuoos. Ook hier is bij de realisatie aan behoorlijke eisen voldaan.