Braga Santos: Symfonische ouvertures nr. 1 op. 8 en 2 Lisboa op. 11;  Voorspel Viver ou mores op. 19; Pastorale, Romance, Symfonisch voorspel, Intermezzo, Pianoconcert op. 52. Goran Filipec met het Liverpool filharmonisch orkest o.l.v. Álvaro Cassuto. Naxos 8.573903 (62’12”). 2017

In Portugal moet hij een grootheid zijn geweest, Joly Braga Santos (1924-1988). Hij was niet alleen componist, maar ook dirigent van het Oporto symfonie orkest en docent aan het conservatorium in Lissabon. Hi bracht 6 symfonieën, balletten en heel filmmuziek op zijn naam. Gek genoeg kreeg hij buiten eigen land nauwelijks bekendheid.

Van hem blijken aardig wat werken te zijn opgenomen. Bijvoorbeeld Staccato briljante op. 63, Nocturne voor strijkorkest op. 11, Divertimenti nr. 1 en 2, het Celloconcert door Cassuto (Marco Polo 8.225271) en Abertura sinfónca nr. 3 op. 20, Elegia a Vienna da Motta, gedeelten uit Alfama, de Orkestvariaties op. 49 en Esboços sinfónicos op. 34 (Naxos 8.572815). Daaruit blijkt dat hij een beter lot verdient.

Op deze cd. Is een aantal composities samengebracht die in chronologische volgorde gerangschikt de periode 1946 tot 1973 bestrijken. De stijl van de werken neigt tot een soort Latijns neoclassicisme wat helpt om de muziek toen enkelijk te maken. Pas na 1960 waagde Braga Santos zich. Aan een wat agressievere, atonale stijl. Het gaat om muziek die voor het eerst op cd verschijnt en het is de verdienste van Naxos en het verwante Marco Polo dat deze zo goed wordt ontsloten.

Al voltrekt het driedelige tamelijk expressionistische Pianoconcert zich bondig in 16’40”, het is het meest substantiële werk hier, gevolgd Door de tweede Symfonische ouverture met de titel Lisboa als ode aan de Portugese hoofdstad.

Opvallend dat de eveneens Portugese componist Álvaro Cassuto deze opname niet thuis, maar in Liverpool moest maken. Mogelijk omdat hij daar een beter orkest vond. In ieder geval is de kennismaking aardig en het klinkend resultaat bijzonder goed.