Bach, J.S.: Suites voor cellosolo nr. 1 in G BWV. 1007, 2 in d BWV. 1008, 3 in C BWV. 1009, 4 in Es BWV 1010, 5 in c BWV. 1011 en 6 in D BWV. 1012 (bew.). Kim Kashkashian (va). ECM 481.7176 (2 cd’s, 2u. 22’14”). 

Sinds ik haar begin jaren tachtig voor het eerst hoorde en ontmoette tijdens het Lockenhaus festival van Gidon Kremer in het Oostenrijkse Burgenland, behoor de Amerikaanse Kim Kashkashian tot mijn favoriete altviolisten. Ze maakte sindsdien een hele stoet fijne opnamen.

Al eerder wijdde ze zich aan Bach door met Keith Jarrett op het klavecimbel n 1991 jn de V.S. een opname te maken van de bewerkte drie Sonates voor viola da gamba en klavecimbel (ECM 1501). En nu zijn de zes Suites voor solocello aan de beurt. Het is begrijpelijk dat ze dus ook haar visie wil geven op de solowerken.

Daarbij bestaat het risico dat iets verloren gaat van de warme resonans van de cello. Maar gelukkig vangt Kashashian dat op door met fantasie en de nodige retorische vrijheid te spelen. Dat komt vooral de dansdelen ten goede. Op haar best is haar vrij gespierde spel in de mineurwerken, vooral in de stormachtige Suite nr. 5 met de allemande, de felle courante en de ingehouden sarabande als hoogtepunten.

Er zijn niet veel opnamen van de altvioolvorm van deze suites, daarom is het eenvoudig om haar interpretatie tot de beste te verklaren. Nabuko Imai (Phillips 462.798-2) is de enige concurrente van betekenis, maar speelde deze werken veel te nuchter zakelijk en Tabea Zimmermann nam alleen de  Suite nr. 1 en 2 op (Myrios MYR 003).