Bruckner: Symfonie nr. 1 in c WAB. 101. Münchens filharmonisch orkest o.l.v. Valery Gergiev. Münchner Philharmoniker MPHIL 0008 (60’48”). 2017

In zijn Rotterdamse en al helemaal niet in zijn Londense tijd is Gergiev opgevallen als Brucknerdirigent. Maar waarom zou nier ook hij zich kunnen ontpoppen als een uitstekend interpreet van diens massieve werken? In 2015 maakte Gergiev in München een opname van Bruckners Symfonie nr. 4 (MPHIL 0002) en laat deze nu volgen door nr. 1, zodat sprake lijkt te zijn van een cyclus in wording. Met dit orkest staat hem een goed apparaat ten dienste dat eerder Sergiu Celibidache en Lorin Maazel goed bediende wat Bruckner betreft.

Aan het zo belangrijke structuurbesef ontbreekt het de dirigent hier beslist niet in deze strakke, gespierde uitvoering die gelukkig allerminst is ontdaan van mysterieuze momenten, gelukkig ook in het heel sfeervolle langzame deel. Het scherzo klinkt lekker fel. Gergiev gebruikt de Linzer versie van Nowak uit 1955.

Het gaat om een zaalopname met wat onvermijdelijke, maar niet wezenlijke storende bijgeluiden die geen afbreuk doen aan de waarde van deze uitgave.

Gergiev is zeker de moeite van het proberen waard. Bij de studio opnamen blijven Abbado (met de Weense versie uit 1891, Accentus ACC 30274) en Tintner (met de oorspronkelijke versie 1886, Naxos 8.554430) ook interessant.