Beethoven: Symfonie nr. 9 in d op. 125. Regula Mühlemann (s), Marie-Claude Chapuis (ms), Maximilan Schn=mitt (t) en Thomas Bauer (b) met het NFM koor en het Bazels kamerorkest o.l.v. Giovanni Antonini. Sony 190758-7096-2 (61’40”). 2016

Vrij onopvallend is Giovanni Antononi die we hadden leren kennen al de dirigent van Il giardino armonico (en begeleider van Cecilia Bartoli op haar Vivaldi album) de afgelopen tien jaar de negen symfonieën met het Bazels kamerorkest opgenomen in het Kultur- und Kongresszentrum Luzern. 

nr. 1 en 2 verschenen in 2004 nog op Oehms OC 605, nr. 3 en 4 op Sony 88697-19252-2, nr. 5 en 6 op Sony 88697-64816-2 en nr. 7 en 8 op Sony 88765-46937-2.

Met dirigenten als Karajan (DG 473.088-2), Harnoncourt (Warner 0927-49768-2), Abbado (DG477.5864) en Gardiner (Archiv 439.900-2) voor de geest of al op de plank kan men zich afvragen: wat zou het?

Maar laten we ons niet vergissen en ere laten toekomen wie ere verdient. Met een kleine bezetting die een transparante, slanke textuur met duidelijk uitkomende blazersstemmen oplevert en een historisch georiënteerde opvatting heeft de dirigent wel wat bijzonders te zeggen. De symfonieën worden in heel vlotte tempi (61 minuten tegen 69 bij Karajan, 66 bij Harnoncourt, 61’40” bij Abbado en 59’51” bij Gardiner) als nieuw’ aangegaan. Vroeger duur het werk vaak 70-72 minuten.

Het resultaat is natuurlijk niet sensationeel, maar wel heel stimulerend en energiek ook door de precisie van het gerealiseerde.

Niet alleen het Zwitserse orkest en de verrassend goede, mooi in dit concept passende solisten maar ook het koor uit het Poolse Wroclav zorgen voor een uitvoering die goed menige herhaling doorstaat.