Bach, J.S.: Fluitsonates in b BWV. 1030. in G BWV. 1019 (bew. Vioolsonate nr. 6), in e BWV. 526 (bew. Orgelsonate nr. 2 in e) en in A BWV 1032. Laura Pontecorvo (trav) en Rinaldo Alessandrini (kl). Arcana A 453 (58’29”). 2017 

De Fluitsonates van Bach vormen nog steeds een musicologisch mijnenveld omdat niet duidelijk is wat van hem zelf is en welk materiaal is geïnfiltreerd. Alles opgeteld gaat het om acht van BWV. nummers voorziene composities, waaronder een werk voor 2 fluiten

De beste daarvan zijn de Sonates in b en A en die koos Laura Pontecorvo gelukkig ook uit naast twee bewerkingen. Muziek uit de jaren 1730 vol melodische inventiviteit om de net geïntroduceerde traverso zo gunstig mogen te kunnen presenteren. 

Met fluitiste Laura Pontecorvo kon in 2001 worden kennis gemaakt in 1001 toen ze met een helaas nogal onzuiver spelend L’Arte dell’arco concerten, sextetten en kwartetten van Cimarosa opnam (Stradivarius STR 33604). 

In deze opname speelt ze op een kopie die Giovanni Tardino maakte van een instrument uit Bachs tijd van Buffardin jr. en laat zij zich terzijde staan door Rinaldo Alessandrini die normaal gesproken vanachter het klavecimbel zijn ensemble Concerto italiano leidt, maar hier bekwaam en soms het initiatief nemend de fluitiste begeleidt.

Het is goed om deze sonates weer eens als dialoog tussen gelijkwaardigen zo mooi te horen spelen op het instrumentarium waarvoor ze zijn bedoeld (met alle respect voor fluitisten als Emmanuel Pahud en Andrea Oliva). Het waren Marc en Pierre Hantai die onlangs evenzeer indruk maakten met Bachs Fluitsonates (Mirare MIR 370).