Brahms: Symfonieën nr. 4 in e op. 98 en 3 in F op. 90. NDR Elbphilharmonie Hamburg o.l.v. Thomas Hengelbrock. Sony 88985-40508-2 (75’49”). 2016 

Deze opname heeft de eer om de eerste te zijn uit de krankzinnig duur geworden futuristische Hamburgse Elbphilharmonie waaraan nog wel wat akoestische correcties moesten worden aangebracht in het ontwerp van Yasuhita Toyota. Net als Marriner (Hännsler 98.187), Van Zweden (Brilliant Classics 99946) koos Hengelbrock voor de symfonieën nr. 3 en 4 van Brahms, maar dan gespeeld in omgekeerde volgorde.

Wie het begin van nr. 4 goed kent, wacht een verrassing omdat een cadens  van vier maten werd toegevoegd die in de gedrukte partituur niet voorkomt maar wel aan het eind van het eerste deel.

Hij is niet de eerste die dat doet, want Riccardo Chailly, in Leipzig beschikkend over een net iets beter orkest, deed dat ook in zij cyclus van de vier symfonieën (Decca 478.5344).

Hengelbrock toont een vrij milde visie op Brahms die men we of niet op prijs kan stellen. Dat betekent dat de langzame delen best mooi slaagden, maar dat iets meer pit en assertiviteit geen kwaad hadden gekund. Een paar kleine montagefoutjes in het dynamisch bereik doen de opname ook geen goed. Het mooist slaagden de finale van nr. 3 en het scherzo van nr. 4 terwijl velen hun hoop misschien hadden gevestigd of een magistrale Passacaglia aan het slot van nr. 4 die uitblijft.