Berwald: Kwartet voor piano, klarinet, fagot en hoorn in Es; Pianotrio’s nr. 2 in f en 4 in C; Septet voor blazers en strijkers in Bes; Pianokwintet nr. 1 in c; Duo voor viool en piano in D. Susan Tomes (p), Marieke Blankestijn (v), Christoph Marks (vc) en het Gaudier ensemble. Hyperion CDD 22053 (2 cd’s, 2u., 06’32”). 1996

Van de Zweedse violist, dirigent en componist Franz Adolf Berwald (1796 - 1868)  berust de reputatie vooral op zijn vier symfonieën die in de eerste helft van de jaren 1840 ontstonden en waarvan nr. 3, de Sinfonie singulière het opvallendst is. Maar hij schreef ook romantische kamermuziek, vocale werken en opera’s.

Zeker zijn kamermuziek loont de moeite van een nadere kennismaking. Misschien nog niet in de eerste plaats wat het vrij conventionele Pianokwartet in Es uit 1819 betreft, maar beslist wel wat het Grand septet uit 1828 aangaat. Daarvoor voegen Fiona McCapra (v), Iris Juda (va), Stephen Williams (cb), Richard Hosford (kl), Robin O’Neill (fag) en Jonathan Williams (hrn) van het Gaudier ensemble zich bij Marieke Blankestijn en Christoph Marks voor een fijn homogene hoogwaardige verklanking met veel finesses.

Het latere dramatische Pianotrio nr. 2 is een heel substantieel werk met ook geestige trekken en nr. 4 is een attractief, fris en vitaal werk waarin Marieke Blankestijn op weelderige wijze de hoofdrol speelt.

Het heroïsche Pianokwintet uit 1853 valt op door zijn belangrijke, virtuoze pianopartij die met zwier wordt ingevuld door Susan Tomes. Het Duo maakt daarna weer een wat mindere indruk, compositorisch bezien en ook klinkt Marieke Blankestijn hier wat bleekjes.

Alle uitvoeringen staan op hoog niveau en deze heruitgave op twee cd’s voor de prijs van één loont zeer de moeite.