Berlioz: Symphonie fantastique op. 14 (bew. Liszt). Jean-François Heisser en Marie-Josèphe Jude (p). Harmonia Mundi HMM 90.2503 (52’19”). 2018

In een wereld waarin tot een pianoduo gereduceerde symfonieën van Mahler niet ongebruikelijk meer zijn, moet ook een tot op het structurele en vormelijke uitgebeende Symphonie fantastique van Berlioz welkom zijn. Net als Mahler, Rimsky-Korsakov en Richard Strauss behoorde Berlioz tot de grootste orkestrators. 

Bovendien wordt de bewerking van Liszt, ook een meester op dit gebied die behalve liederen ook operafragmenten reduceerde gebruikt en alsof dat niet genoeg is blijkt te zijn gezorgd voor een extra vleugje authenticiteit omdat Jean-François Heisser en Marie-Josèphe Jude het werk uitvoeren op een Pleyel piano uit 1928 met twee klaviaturen en een extra resonansbox uit het muziekmuseum in Parijs waarvan ter wille van een scherp profiel de pedalen zoveel mogelijk ongebruikt blijven.

Menig detail komt tot leven in deze blootlegging van het geheel en de luisteraar die de symfonie goed kent, kan in fantasie naar believen zelf orkestrale kleuren toevoegen.

Het enige moment waarop de bewerking tekortschiet, is de weergave van de dissonante klokken in Songe d’une nuit du sabbat. Andere opnamen in dit formaat zijn niet bekend, zodat sprake is van en nuttige, muzikaal mooi en knap, opnametechnisch zorgvuldig gerealiseerde cd première.