Boccherini: Celloconcerten nr. 6 in D G. 479 en 9 in Bes G. 482; Symfonie nr, 4 in d op. 12/4, G. 506 La casa del diavolo; Strijkkwintet in C La musica notturna delle strade di Madrid op. 30/6, G. 324; Stabat mater, motet voor sopraan en strijkkwartet met contrabas op. 61a, G. 532a Ophélie Gaillard (vc), Sandrine Piau (s), Pablo Valetti (v), Mauro Lopes Ferreira (v), Patricia Gagnon (va), David Sinclair (cb) en het Pulcinella orkest. Aparté AP 194 (2 cd’s, 1u. 57’39”). 2018

Zestig jaar geleden jenden we eigenkijk alleen ‘het’ Celloconcert van Boccherini dat dan ook nog bij voorkeur werd uitgevoerd in een bewerking van Grützmacher en werd gekoppeld aan ‘het’ Celloconcert van Haydn gespeeld in een bewerking van Gevaert.

Intussen weten we dat het bij Boccherini gaat om zijn concert nr. 9 in Bes G. 482 als één van de dertien. Wie even Wikipedia bekijkt, ziet pas hoeveel werken in diverse vormen Boccherini heeft geschreven.  Er zijn bijvoorbeeld  113 kwintetten voor 2 violen, altviool en 2 celli, 3 kwintetten voor 2 violen, altviool, cello en contrabas, 28 kwintetten voor 2 violen, 2 altviolen en cello, 12 pianokwintetten, 25 kwintetten voor fluit of hobo en strijkkwartet en 9 gitaarkwintetten. Verrassend is dat al die muziek, hoewel veel van  dezelfde snit, best kwaliteit heeft.

Hij moet in zijn 62-jarige leven tussen 1743 en 1805 haast vierentwintig uur per dag aan het componeren zijn geweest. Een volledige opname van al zijn werken zal er wel nooit komen.

Een uitgave als deze is heel welkom omdat de Franse celliste Ophélie Gaillard de componist presenteert aan de hand van zes composities in vijf genres waarover de componist in het algemeen zei dat ‘muziek zonder gevoelens zonder betekenis is.’

Gaillard en haar solistische collega’s laten zin begeleiden door het vijftienkoppige Pulcinella ensemble, waarvan Gaillard zelf deel uitmaakt.

Er wordt op hoog niveau stijlvol gemusiceerd wat deze cd tot een afwisselend feest om naar te luisteren maakt.