Beethoven: Tripelconcert in C op. 56; Pianoconcert nr. 2 in Bes op. 19. Maria João Pires, c.q. Lars Vogt (p), Gordan Nikolic (v) en Tim Hugh (vc) met het Londens symonie orkest o.l.v. Bernard Haitink. LSO Live 0745 (66’ 52’). 2013
Beethoven: Tripelconcert in C op. 56; Koorfantasie in c op. 80. David Kadouch (p), Alexandra Conunova (v), Natalie Klein (vc), c.q. Bertrand Chamayou (p), Sandrine Piau (s), Anaïck Morel (ms), Stanislas de Barbeyrac (t) en Florian Sempey (bs) met het Accentus Isola orkest o.l.v. Laurence Equelbey. Erato 9029-55057 (53”’17”). 2018
Het Tripelconcert van Beethoven werd lang beschouwd als een buitenbeentje, of althans als een van zijn lichtere werken. Het werk ontbreekt het inderdaad aan de dramatische kracht van het Vioolconcert en heeft veel weg van een terugblik op het vroegere genre van de Sinfonia concertante, maar daarin waarin de solisten hechter met het orkest geïntegreerd.
De betrekkelijk gemakkelijke pianopartij herinnert eraan dat deze was bedoeld voor Beethovens leerling, aartshertog Rudolf die met violist Seidler en cellist Kraft ook voor de eerste uitvoering in 1807 zorgde.
Het werk begint elegisch en vrij somber met de cello (jammer dat Beethoven nooit een Celloconcert schreef!), maar daarna klaart de sfeer snel op en wordt zelfs besloten met een energieke bravura finale in polonaisevorm.
Haitink had met het Beaux Arts trio al een opname van het Tripelconcert gemaakt en deze latere Londense opname verscheen al eerder in 2005 (LSO Live 0578), gekoppeld aan de Symfonie nr. 7. Ook het Pianoconcert nr. 2 was er al eerder (LSO Live 0245).
Maar de nieuwe koppeling is aantrekkelijker en dat is natuurlijk vooral te danken aan Pires. Ze geeft een opvallend lyrische en expressieve uitvoering van wat in feite Beethovens Pianoconcert nr. 1 is. Iets meer jeugdige uitbundigheid had geen kwaad gekund, maar heel mooi is het ook zo.
Het Tripelconcert wordt mooi evenwichtig weergeven, op een of andere manier heeft cellist Tim Hugh soms hoorbaar wat moeite met zijn partij.
De aanleiding voor deze herkoppeling zal wel te maken hebben met de negentigste verjaardag van de dirigent, 4 maart 2019.
De Erato uitgave is geheel nieuw en heeft het voordeel van het niet te omvangrijke orkest van de ‘oude instrumenten; school is en vrij licht klinkt. Pianist David Kadouch heeft de beschikking over een mooiklinkende Pleyel uit 1892 Ook violiste Alexandra Conunova en celliste Natalie Clein spelen op darmsnaren en gaan spaarzaam met vibrato om. De technici hebben ze wel erg naar voren gehaald in het klankbeeld.
Balansproblemen brengen ook De Koorfantasie uit 1808 in gevaar. Dit werk is wel gezien als een voorstudie van Symfonie nr. 9. Het was bedoeld voor een benefietconcert, waarin hijzelf de pianopartij speelde. De tekst is van Christoph Kuffner of Georg Friedrich Treitschke.
Het is de te dicht op de microfoons geplaatste (of de steeds te luid spelende) Bertrand Chamayou die roet in het eten strooit, Bovendien speelt hij zijn partij wel erg nuchter en zakelijk.
Dit tweetal opnamen brengt geen verandering in de voorkeur voor Martha Arferich (DG 477.5026), Murray Perahia (Sony 0746-42177-2) en Yefim Bronfman (Arte Nova 82876-826597-2) voor Pianoconcert nr. 2, Oistrakh, Rostropovitc en Richter (EMI 566.902-2) of Aimard, Zehetmair en Hagen (Warner 2564-60602-2) voor het Tripelconcert en Roland Brautigam, het Ericsonkoor en Parrott (BIS SACD 1793) voor de Koorfantasie.