Bloch: Poems of the sea B. 19, 20; Vioolconcert B. 24; Voice in the wilderness B. 70. Matthias Wollong (v) met het Berlijns Omroeporkest o.l.v. resp. Fabrice Bollon en Vladimir Jurowski. Capriccio 67071 (75’16”). 2003

Het was Walt Whitman die Ernst Bloch (1880 - 1959) in 1898 inspireerde tot zijn Poems of the sea. Een heel geïnspireerd werk vol kleur en geur dat een sfeer van evocatieve magie heeft. Het werk kent drie delen, een ‘poco agitato’ voor de beweeglijke waves, ‘andante misterioso’ voor chanty en ‘allegro vivo’ voor ‘at sea’.

Het Vioolconcert uit 1938 was een lijfstuk van Joseph Szigeti die de première gaf en het ook enige malen opnam. Het werk bevat een Indiaans thema als exotische en rapsodische voedingsbron voor een wat wild eerste deel. Het andante brengt daarna even rust en de finale bezit een soort tragische schoonheid en verraadt bovendien een zekere affiniteit met het Vioolconcert van Benjamin Frankel, opgenomen door Ulf Hoelscher (CPO 999.422-2). Waar in Kol Nidrei uit 1881 de cellosolist nog optreedt als een cantor in de synagoge, is de vioolsolist deel van een meer abstract en werelds werk.

Voice in the wilderness uit 1936 is een symfonisch gedicht dat nog even voor de Holocaust, maar al weel toen het antisemitisme een stevige vaste voet onder de grond kreeg, ontstond. Het is een wat episodisch, maar wel ontroerend stuk.

Alle drie de composities krijgen een intense en toegewijde verklanking met een hoog tot overpeinzing inspirerend karakter.