Biber: Arminio. Barbara Schlick (s., Giulia), Xenia Meijer (ms., Segesta), Gerd Türk (t., Nerone), Gotthold Schwarz (b., Arminio) e.a. met het Salzburgs Hofmusik vocaalensemble en de Salzburgse Hofmusik o.l.v. Wolfgang Brunner. CPO 999.258-2 (3 cd’s, 3u., 17’28”). 1994

Dat Heinrich Ignaz Franz Biber (1644-1704) behalve kleurige instrumentale en vocale werken voor kerk en theater ook de opera Arminio, ofwel het muziekdrama ‘Chi la dura la vince’ rond 1691 schreef is niet zo bekend. Het libretto is van Francesco Maria Raffaelini die zich op zijn bediende van de Annalen van Tacitus. Eigenlijk gaat het hier om een kameropera die niet geschikt was voor uitvoeringen in grote theaters. Over de historische uitvoeringen is zo goed als niets bekend; omdat daar geen gegevens zijn  overgeleverd. 

De Germaanse veldheer Arminius die in de Slag bij het Teutoburgerwoud in het jaar 9 na Chr. de Romeinen versloeg maar later zelf in het Romeinse leger diende, is niet zoveel bekend. Vermoedelijk ontstond het werk rond 1691.

Hoofdpersonen in de opera zijn: Arminio, zijn vrouw Segesta, Germanico,  de leider van gevechten tegen de Germanen en diens zoon Calligula. Het gaat om een liefdesdrama tegen de achtergrond van gevechten en verraad, maar er zijn ook komische momenten in de drie aktes met in total 16 scènes, voornamelijk bestaande uit recitatieven en strofische aria’s. Jammer misschien dat een in de beschrijving genoemde inleiding en een ballet het niet hebben gehaald. Brunner putte daarvoor uit andere werken.

In totaal zijn twaalf vocalisten nodig als het werk zonder dubbelrollen wordt uitgevoerd: vier sopranen, twee alten, drie tenoren en drie bassen. In het begeleidend ensemble treffen we naast strijkers blokfluiten, koper en slagwerk aan. De opera, die heel effectief blijkt te zijn, wordt uitgevoerd door onder meer Barbara Schlick, Gotthold Schwarz, Gerd Türk en de heel goede Nederlandse Xenia Meijer in de belangrijke rol van Segesta aan te treffen als de trouwe, gevangengezette echtgenote van Arminius. Ook de andere zangers voldoen gelukkig goed tot zeer goed. 

Wolfgang Brunner completeerde de partituur en dirigeert op liefdevolle wijze in deze ‘live’ opname het ensemble, waarin zich met name ook de Salzburger Hofmusik positief onderscheidt.

Ook Hasse en Händel schreven een opera over Arminius; Händels HWV. 36 is er heel goed van Alan Curtis (Virgin 545.461-2) en George Petrou (Decca 478.8764), maar van Hasse’s werk zijn alleen fragmenten op cd beschikbaar. Max Bruch droeg het oratorium Arminius bij en dat is opgenomen door Hermann Max (CPO 777.453-2).