Beethoven: Die Geschöpfe des Prometheus op. 43 (bew.). Warren Lee. Naxos 8.573974 (67’18”). 2018

Voor componisten was de figuur van Prometheus uit de Griekse mythologie een interessante figuur. Hij bevrijdde de mens van onwetendheid en bracht hem vaardigheden bij, kunst, kennis maar ook het vuur. Daarvoor werd hij door Zeus gestraft en aan een rots gekluisterd.

Tenminste vier componisten raakten door Prometheus geïnspireerd en zij allen belichtten een verschillende kant van hem als schepper van een volwaardig menselijk ras, als een soort verlosser, als brenger van het vuur en als nomade.

Het gaat om Beethoven met zijn balletmuziek, Liszt met zijn Symfonisch gedicht, Scriabin met zij Poème de feu en Nono met zijn Prometeo. Dat juist Beethoven geboeid was door iemand die de goden tartte, ligt nogal voor de hand.

Zijn in opdracht van de danser en choreograaf Salvatore Viganò geschreven ballet ging in 1801 in première. In de muziek wisselen stormachtige passages elegant dansen af waarin muzikale goden als Orpheus, Amphion en Arion worden geëerd. Het werk bevat één opvallend thema dat later werd hergebruikt in de Eroica symfonie, de Eroica pianovariaties en een werk voor blazers.

Van de gangbare vorm voor orkest maakten vooral Frans Brüggen (Philips 446.702-2) en Nikolaus Harnoncourt (Teldec 4509-90876-2) vermeldenswaardige opnamen en in 1998 maakte Cyprien Katsaris als een der eersten een opname van de pianobewerking door Beethoven zelf (Piano 21 21001); hij werd gevolgd door Steven Samuel Beck (Monument 00.01.99) en in 2012 nog door Jan Michels (Fuga Libera FUG 716).

En nu is daar dan de in Hong Kong geboren Warren Lee die voor een van de best klinkende en vermoedelijk goedkoopste uitgave zorgt. Met zijn beeldende spel staat niets een aanbeveling in de weg.