Britten: Cellosymfonie op. 68; Cellosonate nr. 2 in C op. 65. Zuill Baily met resp. North Carolina symphony o.l.v. Grant Llewellyn en Natasha Paremski (p). Telarc TEL 34412-02 (56’0”). 2013

Britten schreef als dertienjarige al een Cellosonate in A in 1925 maar de hier gespeelde nr. 2 in C is uit 1961, de tijd waarin de componist zeer werd geïnspireerd door Mstislav Rostropovich en ook samen met hem opnamen maakte.

De Russische cellist soleerde in de Cellosymfonie met het Engels kamerorkest (Decca 425.100-2) en speelde Cellosonate nr. 2 samen met de componist op Decca 421.859-2. Zuill Baily maakte dezelfde keuze en maakte er in de V.S. een opname va, waakzaam en attent begeleid door Grant Llewellyn. Maar hij klinkt in laatste instantie toch wat minder spontaan en geëngageerd dan bijvoorbeeld Alban Gerhardt met resp. het BBC Schots orkest o.l.v. Andrew Manze (Hyperion CDA 6794/5) die de Cellosymfonie veel zinvoller combineert met beide Cellosonates en de 3 Suites voor solocello plus Tema Sacher.

Toch is deze opname best de moeite waard want de van geboorte Moskouse pianiste Natasha Paremski zorgt in de Cellosonate nr. 2 tot in de klaaglijke ‘Elegia’ toe voor een zeer doorleefde en indringende begeleiding die ook de cellist extra lijkt te inspireren.