Berlioz: Mélodies. Nocturne Je veux dans l’inconstance; Le maure jaloux; Amitié, reprends ton empire; Canon libre à laquinte; Pleure, pauvre Colette; Le montagnard exilé;’Autrefois un roi de Thulé’, ‘Devant la maison’ uit La damnation de Faust; Hélène op. 2/2; Chant de guerrier op.2/3; La belle voyageuse op. 2/4; Chanson à boite op. 2/5; L’origine de la harpe op. 2/7; Adieu Bessy op. 2/8; Elégie en prose op. 2/9; La captive op. 12; Sara al baigneuse op. 11; Je crois en vous; Chansonette de mr. Léon de Wailly; ‘Le matin’, ‘Le trébuchet’, ‘Le jeune pâtre Breton’, ‘Le chant des bretons’ uit Fleurs des landes op. 13; Le mort d’Ophélie op. 18/2; Zaïde op. 19/1; Les champs op. 19/2; Prière du matin; La belle Isabeau op. 19/5; Le chasseur danois H. 104a. Françoise Pollet (s), Anne Sofie von Otter (ms), John Aler (t) en Thomas Allen (b) e.a. met Cord Garben. DG 435.860-2 (2 cd’s, 2u., 09’14”). 1993
In het jaar waarin wordt herdacht dat het 150 jaar geleden is dat Berlioz overleed, is het nuttig om nog eens de aandacht op een minder bekende kant van hem te vestigen: Berlioz als componist van 29 liederen die hier keurig zijn bijeengebracht.
De componist moet gevoelig zijn geweest voor poëzie en het maakte daarbij niet uit of het van onbekende dichters was of van vrienden als de Vigny, de Musset en Gautier. Zelf sloeg hij zijn eerste liederen - meest strofische romances - niet erg hoog aan, al bezit Nocturne best charme. Als gevolg van zijn liefde voor idool Harriet Smithson toonde hij belangstelling voor Iers materiaal. Sommige liederen belandden in de opera Benvenuto Celliini en La damnation de Faust, zoals ’Sara la baigneuse’, ‘La captive’, ‘Le chant de bretons’ en ‘Le jeune pâtre breton’. Ook sommige andere ondergingen bewerkingen en sommige werden georkestreerd.
Om dit geheel correct op te nemen werd gezorgde voor een puik stel interpreten, waartoe behalve de hierboven genoemden ook Bernd Schenk (hrn), Christine Mühlbach (hrp), Göran Söllscher (git), Torleif Thedéen (vc), Thomas Lutz (cast) en een vocaal ensemble behoren.
Solo zowel als in duetten maken de vocalisten een heel goede indruk en zingen ze in heel acceptabel Frans. De onbetwiste ster onder hen is Anne Sofie von Otter, de alleskunner die bijzondere tinten toevoegt aan ‘La belle voyageuse’, passie aan ‘La captive’ en grote gevoeligheid aan ‘La mort d’Ophélie’. Eén van de hoogtepunten is ‘Elégie’ en prose op tekst van Thomas Moore, fraai voorgedragen door John Aler.
Helemaal zonder minpuntje is het project niet: de begeleidingen van Cord Garben zijn aan de te luide kant.