Brahms: Ein deutsches Requiem op. 45. Christine Karg (s), Matthias Goerne (b) met het Zweeds omroeporkest en -koor o.l.v. Daniel Harding. Harmonia Mundi HMM 90.2635 (70’32”). 2018

Brahms: Ein deutsches Requiem op. 45 (bew.). Michelle Areyzaga (s), Hugh Russell (b), Madeline Slettedahl (p), Craig Terry (p), Bella voce o.l.v. Andrew Lewis. Naxos 8.573952 (65’56”). 2018

Er heerst de laatste jaren een ware hausse aan nieuwe opnamen, waarbij vooral Gergiev (LSO Live 0748), Gardiner (Soli Deo Gloria SDG 706), Alsop (Naxos 8.572996), Séguin (LPO 0045) en De Vriend (Challenge CC 72738) voor heel positieve bijdragen zorgden terwijl er al heel wat eerdere heel mooie waren van Abbado (DG 437.517-2), Rattle (EMI 365.393-2) en de lang als mooiste beschouwde van Klemperer (EMIv566.903-2). Wie al over een van dezen beschikt, hoeft niet hoeft zich niet te bekommeren om de verse van Harding. 

Voor nieuwkomers ligt dat anders en zal er best wat te zeggen zijn in het voordeel van Harding. Deze demonstreert dat de romantische, maar agnostische Brahms dramatisch kan zijn zonder traag en zwaar te worden zonder aan zeggingskracht te verliezen. Zowel Chrisitine Karg als Matthias Goerne overtuigen sterk in hun soli en dwingen bewondering af; het Zweedse omroepkoor toont grote klasse. Maar daarbij blijft deze uitgave een van de meer dan honderd.

Interessanter is daarom de opname van de kleinere Engelstalige versie die Brahms in 1871 maakte om het werk in Londen uitgevoerd te krijgen. Lara Hoggard vertaalde tekst en Brahms moest genoegen nemen met vierhandige pianobegeleiding waar hij zelf voor zorgde en waarvoor hij de koorbezetting beperkt hield. Als ik goed heb geteld telt het vooral in oude muziek gespecialiseerde Amerikaanse Bella voce van koorleider Lewis 7 sopranen, 8 alten, 8 tenoren en 6 bassen. Brahms zelf, maar dan een keer anders.