Bach, J.S.: Franse suites nr. 1-6 BWV. 812/817. Alexandra Papastefanou. First Hand FHR 70 (2 cd’s, 2u., 21’29”). 2019

Net als de Engelse suites werden de Franse suites van Bach niet tijdens zijn leven uitgegeven. Het is zeer onwaarschijnlijk dat hij ze zelf onder deze naam kende, al werd die al in 1762 gebruikt, maar noch deze, noch de Engelse suites vertonen duidelijke kenmerken die duidelijk en consistent passen bij de geïmpliceerde nationale identiteit.

Bach lijkt gedurende enkele jaren aan de Franse suites te hebben gewerkt. Vroege versies daarvan zijn opgenomen in het Clavierbüchlein dat hij in 1722 voor zijn tweede vrouw Anna Magdalena samenstelde en in een andere band waaraan hij korte tijd later begon. Bach lijkt zijn reeks van zes rond 1730 te hebben voltooid.

Van deze werken bestaan natuurlijk heel wat volledige opnamen, waarvan die op klavecimbel/clavichord en piano elkaar aardig in evenwicht houden. Toen de Griekse pianiste Alexandra Papastefanou ze ging opnemen zal ze zich daarvan best bewust zijn geweest. Maar of ze de belangrijkste van Glenn Gould tot Vladimir Ashkenazy (met Perahia een grote favoriet, net als Schiff) enigszins kende of ze daarvan op de hoogte was? Misschien beter van niet. Dat lijstje ziet er zo uit:

Glenn Gould (Sony 888430-9175-2) 1971

András Schiff (Decca 433.313-2) 1991

Angela Hewitt (Hyperion CDA 67121/2) 1995

Andrei Gavrilov (DG 445.840-2) 1993

Joanna MacGregor (Collins 1371-2) 1993

Ivo Jansen (Void 9803) 1998

Robert Levin (Hännsler 92.113) 2001

Vladimir Feltsman (Nimbus NI 6314) 2005

Andrew Rangeli (Bridge 9281). 2007

Evgeni Koroliov (Tacet 161) 2008

Ramin Bahrami (Decca 476.3833) 2009

Caspar Frantz (Ars Produktion ARS 38.115) 2012

Murray Perahia (DG 479.6565) 2013

Vladimir Ashkenazy (Decca 483.2150) 2017

Wat daarbij opvalt, is dat Perahia en Ashkenazy hun opnamen zo lang uitstelden. De Griekse grijpt haar kans met galant, ontspannen gearticuleerd en bewust poëtisch spel. De tempi zijn gematigd en de muziek wordt gespeeld met een conversatieachtig gemak dat frase na frase betekenis geeft.Het neigt ook enigszins naar de conventies van de Franse klavecinistenschool en doet heel sympathiek aan. Een jaar eerder had de pianiste al een verrassend goede opname van het volledige Wohltemperierte Klavier gemaakt (First Hand FHR 65). Iemand om goed in de gaten te houden.