Bach, C.P.E.: Fluitsonates in G Wq. 123, H. 550, e Wq. 124 H. 551, Bes Wq. 125 H. 552, a Wq, 128, H. 555 en D Wq. 131, H. 561; La Gabriel Wq. 117/35, H. 97; La Caroline Wq. 117/19, H. 09; Klavecimbelsonate in g Wq. 65, H. 68. Toshiyuki Shibata (traverso) en Bart Naessens (kl). Et’cetera KTC 1667 (64’52”). 2019

De traverso fluit was in de achttiende eeuw zeer in de mode; deze behoort zelfs tot de oudste instrumenten in de westerse muziek en heeft zijn oorsprong in Byzantium. In de tijd van Bachs tweede zoon Carl Philip Emanuel Bach (1714 - 1788) werd het instrument betrokken in de muzikale conversatie. Technische ontwikkelingen vanuit Frankrijk maakten steeds virtuozer spel mogelijk.

Deze Bach jr. schreef zijn eerste Fluitsonate rond 1734 en zijn laatste in 1786. De meeste dateren uit de periode toen hij als klavecinist was verbonden aan het hof van de zelf fluitspelende Frederik de Grote in Potsdam. Of deze ze met zijn conservatieve smaak ooit heeft gespeeld?

Toshiyuki Shibata en Bart Naessens doen dat wel en met veel stijlgevoel en gevarieerde expressie.

Wie niet noodzakelijk een volledig overzicht van dit materiaal wenst te bezitten, zoals dat door Dorothea Seel (traverso) en Christoph Hammer (fortepiano) in 2015 werd gegeven (Hännsler 98.057, 2 cd’s), is goed af met deze uitgave.