Bach, J.S.: Orkestsuites nr. 1 in C BWV. 1066, 2 in b BWV. 1067, 3 in D BWV. 1068 en 4 in D BWV. 1069; Bach, J.B.: Ouverture nr. 3 in e; Bach, J.L.: Orkestsuite in G. Concerto italiano o.l.v. Rinaldo Alessandrini. Naïve OP 30578 (2 cd’s, 2u., 09’52”). 2018

Het was in 2005 dat Alessandrini een opname maakte van Bachs zes Brandenburgse concerten (Naïve O 30412). Die behoorde meteen tot de mooiste, hoewel er een paar schoonheidsfoutjes aan kleefden. In het eerste concert lieten de hoorns wat steekjes vakken en in het derde de trompet. Maar verder was alles best in orde.

Dat wekt hoge verwachtingen voor het logische vervolg met de vier Orkestsuites. Opnieuw wordt de bezetting klein gehouden met één stem per partij. Dat heeft voordelen voor een heldere textuur van het contrapuntische lijnenspel en het verduidelijken van tussenstemmen, zeker wanneer dat gepaard gaat met een lichte, verfijnde en veerkrachtige aanpak. Het klinkt hier allemaal weer net wat mooier dan in de Brandenburgse concerten. Wat wel opvalt is de steeds rustige tempokeuze. Het laatste deel van nr. 2, de bekende Badinerie, die te vaak wordt afgeraffeld, komt het ten goede.

Dat brengt deze uitgave kwalitatief in het dunne topje, samen met Richard Egarr en de Academy of ancient music (AAM 003), Il Fondamento o.l.v. Paul Dombrecht (Fuga Libera FUG 580) en het Freiburgs barokorkest onder Petra Mülejans (Harmonia Mundi HMC 90.2113/4).

Het aardige is verder dat ook twee Orkestsuites van Bachs achterneven Johann Bernard Bach (1676 - 1749) en Johann Ludwig Bach (1677 - 1731) te horen is. Grappig dat Johann Bernard ook 4 Orkestsuites schreef, die onlangs in hun geheel werden opgenomen en eerder in deze rubriek besproken met het Thüringer Bach Collegium (Audite 97.770). De enige andere opname van de Suite in G van Johann Ludwig Bach, die behoorde tot een afgesplitste tak van de omvangrijke Bachfamilie is van Reinhard Goebel en zijn Musica antiqua (Archiv 471.150-2).

Het is genoeg om deze twee cd’s ook begerenswaardig te maken.