Brahms: Altvioolsonates nr. 1 in f op. 120/1 en 2 in Es op. 120/2; Gestillte Sehsucht; Geistliches Wiegenlied op. 91. Lise Berthaud (va), Sarah Laudan (a) en Eric le Sage. B Records LBM 023 (54’59”). 2019
Het Franse CD label besloot om de volledige kamermuziekwerken van Brahms op te nemen en begon in 2017 met de Pianokwartetten (LBM 011). Intussen zijn we aangeland bij aflevering nr. 5 met beide Altvioolsonates (= Klarinetsonates) uit 1894 en twee Liederen waaraan ook de altviool te pas komt.
Oorspronkelijk waren deze Sonates van de oude Brahms bedoeld voor de klarinet, maar met enige aarzeling stond hij ook de altviool toe. In die tweede gedaante krijgt de muziek een ander karakter. Waar het blaasinstrument vol vertrouwen en kalm klinkt, schijnt de altviool wat geagiteerd en nerveus. Ook past de toon van de klarinet - krachtigen donker in het laag, mild en weelderig in het midden en spits in het hoog - beter bij deze composities.
Maar ook goede vertolkingen van de altvioolversie kunnen heel overtuigend zijn. Dat toonden o.a. Shlomo Mintz en Itamar Golan (Avie 2057), Pinchas Zukerman en Daniel Barenboim (DG 453.121-2) en Lars Anders Tomter en Leif Ove Andsnes (Virgin 759.309-2) al aan.
Maar het is ook wel eens verfrissend om deze composities door jonge Fransen met een meer Latijnse inslag te horen uitvoeren. Ze beginnen Sonate nr. 1 vrij stormachtig, maar schuwen pathos. Het tweede deel klinkt als een lied, het derde heeft iets van een Ländler en de finale vrij stoer. Ook Sonate nr. 2 voltrekt zich langs deze lijnen. De balans tussen beide instrumenten is goed en Le Sage zet de pianopartijen gelukkig niet te zwaar aan.
De aanwezigheid van een altviool biedt de onbekende alt Sarah Laudan de gelegenheid om twee liederen voor alt, altviool en piano uit 1863 en 1884 mooi gevoelig voor te dragen. Een aardige, goed passende aanvulling.
Tegen de presentatie van deze cd zijn wel wat bezwaren in te brengen. De CD wordt in een hermetisch dichtgeplakte verpakking geleverd die haast niet zonder beschadiging kan worden geopend. Op de cover staat geen aankondiging van de inhoud, maar zien we alleen zwart/wit foto’s van de uitvoerenden.
In plaats van een tekstboekje bevat hij een uitvouwbaar paars inlegvel op A2 formaat met piepkleine zwarte 10 pts. letters op een paarse achtergrond en op de achterkant een herhaling van de zwart/wit foto’s van de drie uitvoerenden. Verwarrend is ook als men de Franse terminologie niet kent, dat Lise Berthaud ‘Sonates pour alto’ uitvoert.
Daaraan kan men zich ergeren en een waarschuwing is op zijn plaats. Maar gelukkig is met de manier van muziekmaken dus niets mis.