Beethoven: Pianosonates nr. 1-32. Igor Levit. Sony 190758-43182-6 (9 cd’s, 10u., 05’07”). 2013/18

De in 1987 in Nizhny Nowgorod geboren thans in Hannover gevestigde Russisch-Duitse pianist Igor Levit maakte in 2013 een gewaagd cd debuut met de late Pianosonates nr. 28-32 van Beethoven (Sony 888837-4735-2), twee jaar later gevolgd door de Diabellivariaties, die werden gekoppeld aan Bachs Goldbergvariaties en Rzewski’s Variations on the people united will never be defeated (Sony 88875-06096-2).

Met beide uitgaven maakte hij een zeer goede indruk met zijn parelende spel. Hij was toen 26. In 2018 gebruikte hij de opname van die laatste sonates als kapstok voor een volledige versie van Beethovens Pianosonates ter gelegenheid van Beethovenjaar 2020.

Al luisterend hiernaar melden zich vrij gauw twijfels aan de interpretaties. Waarom? Omdat zijn spel te vaak nogal oppervlakkig en gehaast is en te moeiteloos aandoet, waardoor de muziek aan betekenis verliest en niet meer natuurlijk ademt.  Dat gebeurt vooral de werken uit de middenperiode. Neem Pianosonate nr. 24 waarvan de finale zo jachtig klinkt dat deze in plaats van spiritueel een uitsmijter volslagen zonder betekenis wordt.

Hetzelfde gebeurt in Pianosonates nr. 21, de Waldstein en 26 Les adieux die worden afgeraffeld. Het enige positieve dat erover kan worden gezegd, is dat de textuur mooi helder wordt gehouden.

De opnamen ontstonden op drie verschillende locaties - Hannover, Neumarkt en Berlijn - en klinken alle heel goed.

Natuurlijk kan men het wagen om met deze pianist in zee te gaan, maar waarom als er betere allround opnamen voorhanden zijn van pianisten als Wilhelm Kempff (DG 447.966-2), András Schiff (ECM 481.2908), Stephen Kovacevich (EMI 562.700-2), Paul Lewis (Harmonia Mundi HMC 90.1902/11) en Emil Gilels (DG 477.6360, die helaas zijn cyclus niet kon afmaken en Fondamento FON 180303-2).