Brahms: Symfonieën nr. 1 in c op. 68 en 3 in F op. 90. Bergen filharmonisch orkest o.l.v. Edward Gardner. Chandos CHSA 5236 (81’25”). 2018   

Niet alleen in de muziek is het steeds oppassen om verwachtingen bij te stellen. Met de Brahms symfonieën op hun best van Chailly (Decca 478.5344), Rattle (EMI 267.254-2) en Barenboim (DG 483.5251) nog in de oren (en me beperkend tot de volledige opname uit de twee afgelopen decennia) komt Edward Gardner met een nogal opvallende kijk op deze werken, waarin hij wat schuift met de voor Brahms zo kenmerkende klassieke inslag en de romantische impulsen. 

Hij begint met poco sostenuto van nr. 1 nog wat te ontspannen, maar wel mooi teer om in het verdere verloop van het eerste deel energiek verder te gaan. Nog mooier is het fijnzinnig vormgegeven andante sostenuto, het derde deel krijgt een zeker dansante luchtigheid mee en de finale lukte in zijn krachtige, assertieve op zet haast het mooist.

Daarna geeft de dirigent aan Symfonie nr. 3 een voor Brahms’ doen tamelijk licht karakter in de eerste drie delen om in de finale even wat gespierder uit te pakken. Steeds valt ook de aandacht voor het detail op.

Verrassend is ook hoe goed het Noorse orkest deze Brahms speelt en zich veel meer dan een provinciaal ensemble toont; Aan Gardner bewaarde ik al aangename herinneringen sinds zijn eerste optredens in Nederland. Nu lijkt hij op weg naar een van de beste Brahmscycli, aanzienlijk geholpen door de inderdaad super audiokwaliteit van de opname