Bach, J.S.: Franse suite nr. 5 in G BWV. 816; Partita nr. 2 in c BWV. 826; Bartók: Buiten (Szabadban) Sz. 81, BB. 89; Suite op. 14, Sz. 62, BB. 70. Julien Liebeer. Harmonia Mundi HMM 90.2651 (62’23”). 2019

Aardig hoe de Belgische pianist een verband legt tussen het ostinate van Bach en het percussieve van Bartók aan de hand van werken van beide componisten die vooral op de dans zijn gebaseerd. Daarmee maakt hij een uitstekende entrée bij zijn cd debuut op Harmonia Mundi met helder en onopgesmukt spel dat steeds de essentie van het gespeelde raakt.

De kopieën die Bachs leerling Heinrich Niklas Gerber in 1725 van Bachs manuscript van de Franse suites maakte, zal hij niet hebben bestudeerd, maar ook zo speelt hij het werk met een verbeeldingsvolle vitaliteit. Een heldere articulatie en levendige ritmen maken ook van de Partita een succes.

Bartók schreef Buiten in 1926 en het behoort tot zijn meesterwerken, waarin we in het vierde van de vijf delen voor het eerst iets merken van zijn voorliefde voor ’nachtmuzieken’. De clusters, het getjilp van de grupetti en de schemerige sfeer worden door Liebeer goed geduid.

De vierdelige Suite ontstond tien jaar eerder en behoort tot de laatste composities waaraan de componist een opusnummer toekende. Het werk bevat levendige motieven met vaak eenvoudige begeleidingen en vaak een staccato noot aan het eind van de frase. Het tweede deel is een holderdebolder toccata die wordt gevolgd door een dreigend moto perpetuo. Pas in de finale keert de rust terug.

Ook in dit werk volgt Liebeer de aanwijzingen nauwkeurig en komt zo tot een heel treffend resultaat. Vergelijk Liebeers Bartók maar eens met de eveneens voortreffelijke, ook vrij recente opname van Cédric Tiberghien (Hyperion CDA 67123) om te horen hoe goed ook hij is.