CD Recensies

BACH, J.S.: JOHANNES PASSION, HERREWEGHE 3

Bach, J.S.: Johannes Passion BWV. 245. Maximilian Schmitt (t), Kresmir Strazanac (bs), Dorothee Mields (s), Damien Guillon (ct), Robin Tritschler (t), Peter Kooij (bs) met het Collegium vocale Gent o.l.v. Philippe Herreweghe, Phi LPH 031 (2 cd’s, 1u. 46’29”). 2018

Het lijkt er hier enigszins op of Herreweghe is bevangen door het Karajansyndroom. Die wilde liefst om de tien jaar het ijzeren orkestrepertoire opnieuw opnemen omdat in zijn tijd de opnamemiddelen werden verbeterd, maar vrijwel steeds zonder dat van veranderde inzichten sprake was. 

Dat geldt ook enigszins voor Herreweghe die al in 1987 (Harmonia Mundi HMC 90.1264/5) en in 2001 (Harmonia Mundi HMC 90.1748/9) de Johannes Passion opnam. Deze derde keer gebruikt hij voor de tweede maal de versie uit 1724. Met alle respect voor de inbreng van de solisten, onder wie veteraan Peter Kooij voor wie de jaren hoorbaar beginnen te tellen, ben ik niet erg onder de indruk van deze nieuwe opname. Natuurlijk is hij best mooi, maar er lijkt toch wat routine te zijn ingeslopen en het emotionele gehalte staat op de spaarvlam. Los van Herreweghe zijn er opnamen die me dierbaarder zijn, bijvoorbeeld van Frans Brüggen (Glossa GCD 92.1113), René Jacobs (Harmonia Mundi HMC 90.2236/7), Marc Minkowski (Erato 2958-54058), John Eliot Gardiner (Soli Deo Gloria SDG 712) en John Butt (Linn CKD 419).