Beethoven: Symfonie nr. 5 in c op. 67. Musica aeterna o.l.v. Theodor Currentzis. Sony 19075-88497-2 (30’36”). 2018

Sommige muziekliefhebbers zullen zich herinneren dat Curentzis met zijn Siberische orkest deze muziek in 2016 in Utrechts Vredenburg uitvoerde. Ik was daarbij en werd aan de ene kant gefascineerd door de getoonde tomeloze energie, aan de andere kant geïrriteerd door de manier waarop de dirigent zijn ego vooropstelde en niet het karakter van Beethovens muziek wat genuanceerder aan bod liet komen.

Geboeid doordat wat stof van de revolutionaire traditie werd weggeblazen en hoe een orkest in elk tempo zo nauwkeurig kon fraseren en articuleren, maar ook teleurgesteld door de manier waarop de dirigent zich tussen de partituur en de heersende opvattingen over de realisatie daarvan opstelde.

Daardoor ontbrak iets: normaal momentum, gevoel van logische ontwikkeling, een idee van goede structurele verhoudingen. Het was alles nogal episodisch, erger gemaakt door sommige lang uitgevallen Generalpausen. Het kruit voor climaxen werd nogal eens te vroeg verschoten. Het ging te veel over textuur, kleur en dynamiek en te weinig over het discours zelf.

Wat ontstond is een vlammend heroïsch betoog is niet iets dat in de symfonische traditie thuis is. Deze opname bevestigt dat nog eens en is interessant voor een keer, maar ook niet meer dan dat en slecht tegen herhaling bestand. Bovendien bieden dirigenten als Carlos Kleiber (DG 447.00-2) en Claudio Abbado (DG 423.902-2) nog een andere symfonie op dezelfde cd en is alleen een half uurtje Vijfde wat pover.